Ουδέν καλόν… αμιγές κακού!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, oυδέν κακόν αμιγές καλού. Αλλά δυστυχώς ισχύει και το αντίστροφο: ουδέν καλόν… αμιγές κακού.
Καλό είναι, πως ξεκίνησαν και «τρέχουν» οι διαδικασίες για τον προαστιακό σιδηρόδρομο της δυτικής Θεσσαλονίκης.
Κακό είναι, πως δεν «περπατάνε» οι διαδικασίες για την επέκταση του μετρό προς δυσμάς, αλλά ούτε για τη σύνδεση του λιμανιού με το σιδηροδρομικό δίκτυο.
Καλό είναι, πως η Πολιτεία δείχνει ότι το να «σπάσει» ένα μεγάλο ενοποιημένο project σε μικρότερα έργα είναι απολύτως εφικτό και εύκολο όταν εξυπηρετεί τις πολιτικές στοχεύσεις μιας συγκεκριμένης συγκυρίας.
Κακό είναι, πως δεν περισσεύει διάθεση να «σπάσουν» περισσότερα… ενοποιημένα έργα σε μικρότερα, για να καταστούν διεκδικήσιμα από μικρότερες εργοληπτικές εταιρείες.
Καταλήγουμε, εν ολίγοις, στο θέμα της πολιτικής βούλησης. Διότι ακόμα και όταν τα δημοσιονομικά δεδομένα δεν εξυπηρετούν την μετάβαση από την πρόθεση στην υλοποίηση, πάντα είναι εφικτό ένα μίνιμουμ ενεργειών και αποφάσεων, που μπορεί να επιβεβαιώσει έμπρακτα και να «επικοινωνήσει» ολοκληρωμένα την πρόθεση.
Αντίστοιχα, μπορεί να την θολώσει.
Ο προαστιακός της δυτικής Θεσσαλονίκης που θα ενώνει το Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό με τη Σίνδο, όταν εξαγγέλθηκε από τον πρωθυπουργό ως έργο που θα ξεκινήσει πριν το τέλος τους 2025 χαροποίησε, αλλά και θορύβησε.
Αφενός επειδή το έργο είχε σχεδιαστεί ως ενιαίο με το έργο σύνδεσης του λιμανιού με το σιδηροδρομικό δίκτυο, το οποίο φαίνεται να μένει πίσω ξανά. Κι αν η εξυπηρέτηση του επιβατικού κοινού που θα κάνει χρήση του προαστιακού είναι οπωσδήποτε σημαντική κοινωνικά, η σύνδεση του λιμανιού με τον σιδηρόδρομο είναι σημαντική τόσο οικονομικά όσο και κοινωνικά. Διότι το συγκεκριμένο έργο υποδομής θα έχει άμεση θετική επίπτωση στην πραγματική οικονομία, κατά τρόπο που θα ωφελήσει άμεσα και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου της τοπικής κοινωνίας.
Αφετέρου, θορύβησε η εξαγγελία επειδή συνοδεύτηκε από ενίσχυση της ασάφειας σε σχέση με τον χρονοδιάγραμμα ενεργειών για την επέκταση του Μετρό δυτικά. Κάτι που δεν φαίνεται να είναι πλέον στις προτεραιότητες. Διότι ακούσαμε για μελέτες, περιμέναμε να ακούσουμε λεπτομέρειες, αλλά δεν τις ακούσαμε.
Θέμα πολιτικής βούλησης και μόνο, αποδεικνύεται μια ακόμα παράμετρος που συνδέεται με τον προαστιακό της Θεσσαλονίκης. Η ανάγκη να καταγραφεί μια γρήγορα υλοποιήσιμη «παροχή» προς τη δυτική Θεσσαλονίκη, έφερε την εύκολη απόφαση για το «σπάσιμο» του ενιαίου έργου που προαναφέραμε.
Την επίδειξη της ίδιας πολιτικής βούλησης διεκδικούν εδώ και καιρό οι σύνδεσμοι εργοληπτών δημοσίων έργων ανά την Ελλάδα, καθώς είδαμε πολλά έργα να ενοποιούνται σε μεγαλύτερα, με προϋποθέσεις συμμετοχής στους διαγωνισμούς τέτοιες, που αφήνουν περιθώριο εμπλοκής μόνο σε μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους.
Τον ανέφερε εκ νέου στο πρόσφατο 8ο Πανελλήνιο Συνέδριο Υποδομών και Μεταφορών ο πρόεδρος του ΣΑΤΕ Ζαχαρίας Αθουσάκης, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου να μείνουν οι μικρομεσαίες εργολήπτες χωρίς αντικείμενο αφού το επόμενο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, φαίνεται προσανατολισμένο σε μεγάλα έργα υποδομής.
Σε μια περίοδο που η Πολιτεία κατηγορείται από πολλές πλευρές, ότι λειτουργεί ευνοϊκά για τις λίγες μεγάλες επιχειρήσεις σε βάρος των πολλών μικρομεσαίων σε πολλούς τομείς της αγοράς, θα περίμενε κανείς σε έναν τομέα κρίσιμο για την οικονομία, όπως αυτός των υποδομών, να υπάρχει η πολιτική βούληση να επιδειχθεί πρόθεση κίνησης προς αντίστροφη κατεύθυνση….