Βλέποντας μεμονωμένα το διαχρονικό επιχείρημα υπέρ της ανάγκης να αλλάξει η νοοτροπία της "τελευταίας στιγμής" και να πάψει ο εφησυχασμός των αλλεπάλληλων παρατάσεων στη διεκπεραίωση αναγκαίων συναλλαγών των πολιτών με το κράτος, προφανώς δύσκολα μπορεί κανείς να διαφωνήσει.
Ωστόσο, κάποτε θα πρέπει να αλλάξει και η νοοτροπία της Πολιτείας, να αντιμετωπίζει "οριζοντίως" όλες τις κατηγορίες πολιτών ή επαγγελματικών ομάδων που υποβάλλουν ένα αίτημα, εξετάζοντας κατά περίπτωση τα χαρακτηριστικά που μπορεί να δικαιολογούν -ή όχι- την υποβολή του αιτήματος.
Στην περίπτωση του αιτήματος του τεχνικού κόσμου για νέα παράταση στη διαδικασία τακτοποίησης αυθαιρέτων που κατά τα ισχύοντα λήγει στις 30 Σεπτεμβρίου, είναι προφανές, ότι οι μηχανικοί -που βρισκόμενοι σε διαρκή κρίση εδώ και δέκα χρόνια, αναζητούν κάθε ευκαιρία να εργαστούν- δεν κωλυσιεργούν, ούτε εφησυχάζουν. Αντιθέτως, προσπαθούν καθημερινά να ασκήσουν το επάγγελμά τους και να εξυπηρετήσουν τους πολίτες, αντιμετωπίζοντας μια σειρά αντικειμενικών δυσκολιών, που άλλοτε οφείλονται σε διαχρονικές γραφειοκρατικές παθογένειες, άλλοτε σε τεχνικά προβλήματα που προκύπτουν στον μηχανισμό διεκπεραίωσης των υποθέσεων που χειρίζονται.
Στην παρούσα συγκυρία δε, είναι κατανοητό πως κάθε πρόβλημα επιτείνεται και μεγεθύνεται, υπό το κράτος της υγειονομικής κρίσης της πανδημίας και των ιδιαίτερων συνθηκών που δημιουργεί.
Καλό θα ήταν λοιπόν, η Πολιτεία να τοποθετηθεί θεσμικά, εξετάζοντας προσεκτικά τους αντικειμενικούς λόγους παράτασης της εν εξελίξει διαδικασίας τακτοποίησης αυθαιρέτων και παράλληλα με τη χορήγηση της παράτασης, να μεριμνήσει, ώστε να  επιλυθούν τα αντικειμενικά προβλήματα, στο βαθμό που εμπίπτουν στην αρμοδιότητά της.