Το τελευταίο Newsletter της περιόδου, συμπίπτει με το διάστημα αυτό της αισιοδοξίας που προέκυψε για τον κατασκευαστικό κλάδο από τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και της αναμονής για την έναρξη της υλοποίησής τους.
Ειδικά για τη Θεσσαλονίκη ωστόσο, οφείλουμε να διατηρήσουμε και μια δόση έντονου προβληματισμού. Όχι τόσο για την «αμηχανία» που μπορεί να εντοπίσει κανείς στο περιεχόμενο των προγραμματικών δηλώσεων για τους στόχους που αφορούν ειδικά στην πόλη μας, όσο για τα ελλείμματα συντονισμού και ιεράρχησης στόχων και επιδιώξεων της τοπικής ηγεσίας, που αντανακλά αυτή η «αμηχανία».
Διότι ναι μεν, είναι σημαντική η ένταξη ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου της πόλης, για την αναμόρφωση και ποιοτική αναβάθμιση της έκτασης του Εκθεσιακού Κέντρου στα πέντε εμβληματικά έργα που προανήγγειλε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η σαφής πρόθεση υποστήριξης ακόμα περισσότερων στόχων της πόλης...
Με ποια ιεράρχηση όμως, βάσει ποιας κοινής αποδοχής των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων της πόλης και βάσει ποιου κοινού προσανατολισμού, μπορεί να αποκτήσει περισσότερα πεδία ταχείας εξειδίκευσης και υλοποίησης αυτή η κυβερνητική πρόθεση;
Πως μπορεί να επιτευχθεί αποδοτικά η ζητούμενη διασύνδεση του δυναμικού των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και ερευνητικών κέντρων της πόλης, με την αγορά εργασίας, όταν η ίδια η πόλη δεν έχει καταλήξει σε συγκεκριμένο σχέδιο μετατροπής της θεωρίας σε πράξη;
Πως μπορεί να αναπληρωθεί ο χαμένος χρόνος για το εγχείρημα της Ζώνης Καινοτομίας Θεσσαλονίκης, ώστε να πάψουμε να παίζουμε την «κολοκυθιά» με υποψήφιες εκτάσεις και να προχωρήσουμε ταχύρυθμα στην εξέλιξη του εγχειρήματος υπέρ μιας πόλης που μπορεί να γίνει κέντρο ανάπτυξης καινοτόμων επιχειρηματικών σχεδίων;
Πως θέλουμε να εξειδικευθεί το μεγαλόπνοο σχέδιο για την αναμόρφωση του Παραλιακού Μετώπου της Θεσσαλονίκης που ως τώρα αποτέλεσε φωτεινό παράδειγμα συνένωσης δυνάμεων -Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ΤΕΕ/ΤΚΜ και εμπλεκόμενων Δήμων - και το οποίο δεν πρέπει να ατονήσει;
Πόσο είμαστε αποφασισμένοι να αντλήσουμε σύντομα, την μέγιστη δυνατή υπεραξία των ιδιωτικών επενδύσεων που λαμβάνουν χώρα στο λιμάνι, διεκδικώντας από κοινού την επιτάχυνση των συμβατικών υποχρεώσεων της πολιτείας, για τη διασύνδεση του λιμανιού με το σιδηροδρομικό δίκτυο;
Αυτά είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντήσει πρώτα η πόλη, αν θέλει να αξιοποιήσει με σταθερό ρυθμό και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, τις διαφαινόμενες ειλικρινείς αναπτυξιακές προθέσεις της νέας κυβέρνησης.
Και για να τα απαντήσει, πρέπει να ξεπεράσει τοπικούς διαγκωνισμούς, συντεχνιακούς, πολιτικούς, ή άλλους, ώστε να καταλήξουν οι πολιτικοί, επιστημονικοί και επαγγελματικοί ταγοί της πόλης στους συγκεκριμένους στόχους, που θα καλέσουν την κυβέρνηση να υποστηρίξει, με συγκεκριμένα βήματα, σε συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα…
Καλό καλοκαίρι λοιπόν, με τροφή για σκέψη και την ελπίδα, πως από τα τέλη Αυγούστου που θα επανέλθουμε στην τακτική επικοινωνία μας και ειδικά με αφορμή την 84η ΔΕΘ στις αρχές Σεπτεμβρίου, θα μπορούμε να μιλάμε λιγότερο για σκέψεις και περισσότερο για δρομολογούμενες πράξεις…
Πάρις Μπίλλιας
|
