Να υπάρξει άμεση κυβερνητική αντίδραση στην αύξηση των τιμών
Κανείς δεν έχει περιθώριο να εθελοτυφλεί. Μαζί με την κοινωνία, ο κατασκευαστικός κλάδος αναζητά… το περιστέρι που θα τον περάσει από τις συμπληγάδες που συγκλίνουν απειλητικά.
Από τη μια έχουμε την αλματώδη αύξηση του κόστους προϊόντων και υπηρεσιών, απόρροια της προϋπάρχουσας -και επιδεινούμενης από τον πόλεμο- ενεργειακής κρίσης, η οποία σε μεγάλο βαθμό έρχεται ως αποτέλεσμα μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας, στη βάση πολιτικών διαχείρισης κινδύνου που προεξοφλούν μια έλλειψη πριν αυτή εκδηλωθεί.
Από την άλλη έχουμε τον φόβο μιας πραγματικής έλλειψης φυσικών πόρων ως αποτέλεσμα του συνδυασμού θερμού και ψυχρού (οικονομικού δια των κυρώσεων και των ρωσικών αντιδράσεων) πολέμου, με επίκεντρο την Ουκρανία.
Το πρόβλημα αποτυπώνεται και στα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αφού ο Γενικός Δείκτης Τιμών Υλικών Κατασκευής Νέων Κτηρίων Κατοικιών, “έτρεξε” τον Φεβρουάριο αυξημένος κατά 9,0% σε ετήσια βάση, έναντι του 0,7% που ήταν η αύξηση το 2021 σε σύγκριση με το 2020.
Η κίνηση του ΤΕΕ να θέσει επιτακτικά το ζήτημα ενός μόνιμου μηχανισμού προσαρμογής των τιμών των δημοσίων έργων, το οποίο και εμείς αναδείξαμε ως ΤΕΕ/ΤΚΜ από τον Νοέμβριο (και αποτέλεσε θέμα και της προηγούμενης επικοινωνίας μας) τονίζει ακόμα περισσότερο την κρισιμότητα των στιγμών για το μέλλον πολλών έργων ανά την Ελλάδα.
SOS εκπέμπεται για πολλά μικρότερα έργα (Δήμων και Περιφερειών) που έχουν συμβασιοποιηθεί με μεγάλες εκπτώσεις.
Μεγάλος όμως είναι και ο κίνδυνος για το πρόγραμμα “Εξοικονομώ”. Με την κατανομή των επιχορηγήσεων δεδομένη, είναι υπαρκτός ο κίνδυνος το πρόγραμμα να “παγώσει”, αφού οι κατά περίπτωση ωφελούμενοι θα κινδυνεύσουν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια αύξηση της διαφοράς μεταξύ επιχορήγησης και τελικού κόστους, την οποία διαφορά θα πρέπει να καλύψουν εξ ιδίων πόρων.
Τα πράγματα περιπλέκονται λοιπόν, και η εξίσωση, αν και δυσεπίλυτη θα πρέπει να μπει άμεσα στο επίκεντρο των κυβερνητικών αποφάσεων για το επόμενο διάστημα, πριν καταστεί άλυτη…
