Η ποιότητα της εκπαίδευσης είναι το ζήτημα

Δημόσια, ή Ιδιωτικά (μη Κρατικά) Πανεπιστήμια; Είναι στ` αλήθεια αυτό το ουσιώδες ερώτημα; Ή μήπως αποτελεί μια ιδεολογική διελκυστίνδα, ενδιαφέρουσα μεν για τους λάτρεις των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων, αποπροσανατολιστική δε, ως προς το πραγματικό διακύβευμα; Το ζητούμενο, είτε υπό δημόσια «ομπρέλα», είτε υπό ιδιωτική, είναι η ποιότητα και η επάρκεια της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Ως μηχανικοί, αυτό το γνωρίζουμε καλά, διότι στις σπουδές μας δεν χωρά η λογική της ήσσονος προσπάθειας. Οι σπουδές των μηχανικών είναι απαιτητικές και τέτοιες πρέπει να είναι, καθώς η επαγγελματική μας επάρκεια και η ποιότητα των αποτελεσμάτων που παράγουμε, επηρεάζουν καταλυτικά την ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας των συμπολιτών μας, την βελτίωση της καθημερινότητας, τη βιώσιμη ανάπτυξη, την προστασία του περιβάλλοντος, την προστασία των μνημείων μας, τη θωράκιση των πόλεων και των χωριών μας έναντι των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής και των ακραίων φαινομένων που τη συνοδεύουν. Η Πολιτεία οφείλει συνεπώς να εξασφαλίσει την ποιότητα της εκπαίδευσης, με όλα εκείνα τα μέσα και τους πόρους, που θα εξασφαλίζουν στους νέους την ευκαιρία να αντλήσουν τα πληρέστερα δυνατά εφόδια για να στηρίξουν την επαγγελματική τους προοπτική, όποια κι αν είναι η επιστημονική τους κατεύθυνση. Διασφαλίζοντας ότι η ποιότητα της εκπαίδευσης θα βαρύνει περισσότερο από κάθε επιχειρηματική ελευθερία σε οποιαδήποτε θεσμική ζυγαριά του Νομοθέτη. Από την άλλη, κρίσιμο παράγοντα της ποιότητας της εκπαίδευσης αποτελεί και η ομαλότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, που αποτελεί ευθύνη τόσο της Πολιτείας, όσο και της ίδιας της εκπαιδευτικής -και εν προκειμένω πανεπιστημιακής- κοινότητας. Δεν δικαιολογείται από κανένα δήθεν ενδιαφέρον για την Παιδεία η υποκίνηση ή υπεράσπιση του παράνομου φαινομένου των καταλήψεων, από μειονότητες δεκάδων ατόμων που -συχνά δεν είναι καν ή δεν είναι μόνο φοιτητές- αλλά θέτουν υπό ομηρία τις εκατοντάδες πραγματικών φοιτητών, διαταράσσοντας την εξεταστική διαδικασία. Ούτε μπορεί να συγκρίνονται οι τακτικές των ολίγων, με ιστορικούς φοιτητικούς αγώνες, που ενέπνευσαν και κινητοποίησαν την πλειονότητα των φοιτητών της εκάστοτε ιστορικής συγκυρίας, ευτελίζοντας τελικά και την ίδια την ιστορία του φοιτητικού κινήματος.