Πενθούμε, συμπάσχουμε, απαιτούμε.

Είναι πολύ νωρίς ακόμα για να ξεφύγει κανείς – ακόμα και ο πιο ψύχραιμος τεχνοκράτης – από το σοκ της τραγωδίας που  έπληξε τη χώρα μας.
Είναι όμως και αργά. Οι αναλύσεις όφειλαν να έχουν γίνει, τα αίτια ενός πιθανού δυστυχήματος να έχουν προσδιοριστεί και αρθεί, οι ελλείψεις να έχουν πληρωθεί, οι ευθύνες για κάποιο πιθανό δυστύχημα να έχουν αποδοθεί, ώστε το πρώην πιθανό να μην είναι σήμερα τετελεσμένο.
Πενθούμε τους συνανθρώπους μας που χάθηκαν, στην πλειονότητά τους νέοι, που είχαν -έπρεπε να έχουν- όλη τη ζωή μπροστά τους. Συμπαραστεκόμαστε στις οικογένειες και στους αγαπημένους τους.
Τους χρωστάμε, χρωστάμε στον εαυτό μας και στους εν ζωή αγαπημένους μας να γίνουν τώρα, άμεσα, όσα έπρεπε να έχουν γίνει.