Συγκεντρώνουμε ανθρωπιστική βοήθεια στο ΤΕΕ/ΤΚΜ

Σκόπευα στο παρόν editorial να σας προσκαλέσω στην εκδήλωση για την κοπή της πίτας μας. Η πρόσκληση προφανώς ισχύει. Αλλά δεν γίνεται να μην αναφερθώ στην τραγωδία που πλήττει την ευρύτερη γειτονιά μας, μετά τους φονικούς σεισμούς στην Τουρκία και τη Συρία. Μπορεί οι ειδικοί επιστήμονες, σεισμολόγοι και συνάδελφοι μηχανικοί να σημειώνουν ότι το ρήγμα που ενεργοποιήθηκε δεν απειλεί την Ελλάδα, ωστόσο η καταστροφή, η δυστυχία και η απώλεια δεν έχουν σύνορα ούτε εθνικές ταυτότητες. Το πιστοποιεί αυτό και η συγκίνηση που προκαλούν οι Έλληνες διασώστες με την αυταπάρνηση που επιδεικνύουν τις τελευταίες μέρες, προσπαθώντας να σώσουν ζωές μέσα από τα συντρίμμια.
Συμπάσχουμε με τους γείτονες Τούρκους και Σύρους. Η ΔΕ του ΤΕΕ/ΤΚΜ αποφάσισε να συγκεντρωθεί ανθρωπιστική βοήθεια στο Τμήμα, όπως θα δείτε στο σχετικό άρθρο πιο κάτω.
Όμως ο ρόλος μας ως μηχανικοί δεν εξαντλείται στη συμπάθεια. Δουλειά μας είναι να μελετήσουμε τα συμβάντα και να δούμε πώς θα είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι για την υποδοχή των επόμενων.
Η Ελλάδα μετά τον μεγάλο σεισμό του 1978 στη Θεσσαλονίκη, έγινε “μήτρα” επιστημόνων που θέτουν παγκοσμίως υψηλά τον πήχη ποιότητας και αποτελεσματικότητας των αντισεισμικών πολιτικών. Στη χώρα μας έχουμε προδιαγραφές κατασκευών υψηλού βαθμού προστασίας και ανθεκτικότητας δεδομένου ότι ο Αντισεισμικός Κανονισμός του 1959 αναβαθμίστηκε και τροποποιήθηκε σημαντικά το 1984, ενώ μετά το 1995 άρχισε να ισχύει αποκλειστικά ο ΝΕΑΚ και μετά το 2000 ο ΕΑΚ με μεταγενέστερες τροποποιήσεις και συμπληρώσεις -ιδιαίτερα του 2003- αλλά και την παράλληλη εφαρμογή των Ευρωκωδίκων. Όμως όπως βλέπουμε η δύναμη της Φύσης πάντα θα μας βάζει τον πήχη ακόμα ψηλότερα και θα παράγει νέες προκλήσεις για τον προληπτικό ρόλο των μηχανικών στο πεδίο της αντισεισμικής πολιτικής.