Σε μια μεγάλη αποθήκη στη Γιούτα των ΗΠΑ, μια ομάδα μηχανικών παροχετεύει ορμητικά νερά πάνω σε μια ρέπλικα φράγματος χτισμένου από ξύλο, σκυρόδεμα και χάλυβα. Στόχος τους είναι να δουν ποιες επισκευές θα λειτουργούσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο ψηλότερο φράγμα των ΗΠΑ, που τον περασμένο Φεβρουάριο, σε περίοδο ισχυρών βροχοπτώσεων, δεν μπόρεσε να επιτελέσει τον σκοπό του, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να εκκενωθεί μια περιοχή με 200.000 κατοίκους. Οι μηχανικοί προέρχονται από το κρατικό πανεπιστήμιο της Γιούτα, ενώ έχουν ώς επικεφαλής τον Michael Johnson (φωτογραφία). Η ρέπλικά τους, που είναι ακριβές αντίγραφο του φράγματος Oroville, έχει το μέγεθος ενός μικρού σπιτιού. Κατά μήκος του μίνι φράγματος υπάρχουν δύο κανάλια, που επιτρέπουν στον αέρα να διεισδύσει στο νερό, ώστε να αποτραπεί ο σχηματισμός φυσαλίδων, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν ζημία στο αληθινό φράγμα.
Τα νέα κανάλια, που βαφτίστηκαν «aerators», αποτελούν ένα από τα στοιχεία-κλειδιά του έργου, προτεινόμενου προϋπολογισμού 300 εκατ. δολαρίων, για την ανακατασκευή της υπερχείλισης (spillway ) του φράγματος, το οποίο αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Νοέμβριο, ακριβώς στην ώρα για να προληφθούν οι πιθανές επιπτώσεις των χειμερινών βροχών και του χιονιού.
Παρότι το computer modeling χρησιμοποιείται εκτενώς για τον σχεδιασμό επισκευών σε υπερχειλίσεις, αξιωματούχοι και υδρολόγοι υποστηρίζουν ότι τίποτα δεν συγκρίνεται σε αξιοπιστία με τη χρήση μιας ρέπλικας, καθώς η ροή του νερού είναι εξαιρετικά πολύπλοκη υπόθεση. Για αυτό και η ομάδα του Τζόνσον κέρδισε συμβόλαιο ύψους 277.000 δολαρίων για τη μελέτη της, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί στις αρχές του φθινοπώρου.
Άρθρο με πληροφορίες από το phys.org
Διαβάστε περισσότερα ΕΔΩ
