Λένε πως το σημείο κορυφής για μια τεχνολογική εταιρεία δεν είναι όταν πουλάει με επιτυχία το πρώτο της προϊόν, ούτε όταν κλείνει επιτυχώς έναν μεγάλο γύρο χρηματοδότησης. Το σημείο κορυφής είναι όταν η επωνυμία της εταιρείας από ουσιαστικό μεταμορφώνεται μαγικά σε ρήμα. Τι εννοούμε; Εκφράσεις όπως το“I’m Ubering home” ή το “Google It!”, που έχει περάσει και στα ελληνικά, όχι με τόσο εύηχο τρόπο (“γκούγκλαρέ το”). Είναι εύκολο να υποθέσει κάποιος ότι εταιρείες που έκαναν αυτή τη μετάβαση από το ουσιαστικό στο ρήμα και μπήκαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο, είναι στο απυρόβλητο και δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Αλλά αυτό δεν ισχύει πάντα, σύμφωνα τουλάχιστον με όσα υποστηρίζει σε άρθρο του στον “Entrepreneur” ο serial entrepreneur Andrew Medal.
O Andrew θυμίζει ότι το μερίδιο αγοράς της Uber έχει μειωθεί κατά 20% σε σχέση με το 2014- μια πτώση που αποδίδεται περισσότερο σε εταιρικά σκάνδαλα και μείωση του ενθουσιασμού της κοινής γνώμης και λιγότερο σε οποιοδήποτε ελάττωμα στο προϊόν της καθεαυτό. .
Οι εταιρείες που έχουν σχεδόν μονοπωλιακή δύναμη στην αγορά όπου δραστηριοποιούνται, γράφει, αρχίζουν να γίνονται ευάλωτες όταν μειώνεται η καλή τους φήμη. Ο αρθρογράφος αναφέρει το παράδειγμα της Google, που μπορεί όπως λέει να απολαμβάνει σήμερα ένα ζηλευτό μερίδιο αγοράς της τάξης του 75% στην αγορά των μηχανών αναζήτησης, αλλά στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου είδε τη φήμη της να πλήττεται για διάφορους λόγους. Κι αυτό, γράφει ο Andrew, δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν: η αναζήτηση δεν είναι ένα πρόβλημα που έχει λυθεί.
Υπάρχει ακόμη πολύς χώρος για καινοτομία και για disruption (δυστυχώς κανένας ελληνικός όρος δεν αποδίδει επακριβώς αυτή τη λέξη). Γιατί υπάρχει αυτός ο χώρος, που μπορούν να τον αξιοποιήσουν άλλες εταιρείες, αρπάζοντας τα σκήπτρα της Google;
Το πρώτο επιχείρημα του Andrew για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Google ακούει στο όνομα “Filter bubbles” ή ελληνιστί “φούσκες φίλτρων”. Οι φούσκες αυτές είναι ένα παραπροϊόντων των αλγορίθμων που αξιοποιεί η Google -αλλά και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες μηχανές αναζήτησης. Οταν ένας χρήστης εισάγει έναν όρο στη μηχανή αναζήτησης, οι αλγόριθμοί της λαμβάνουν υπόψη τους όλα όσα ξέρουν για τα ενδιαφέροντα και τις προτιμήσεις αυτού του χρήστη, με βάση τη δραστηριότητά του/της. Ετσι, ο αλγόριθμος προτεραιοποιεί τα αποτελέσματα εκείνα, που “κολλάνε” περισσότερα στις προτιμήσεις του/της χρήστη. Το αποτέλεσμα; Οι συντηρητικοί “ταΐζονται” με συντηρητικό περιεχόμενο, οι φιλελεύθεροι με φιλελεύθερο κι οι millennials με νεανικό. Εν ολίγοις ο καθένας “ζει” μέσα στη φούσκα του, ενώ η σχετικότητα των αποτελεσμάτων που επιτυγχάνεται χάρη στα “filter bubbles” έχει τόσο αυξηθεί το τελευταίο 12μηνο, που πολλοί -μεταξύ των οποίων ο Bill Gates και η Angela Merkel- έχουν αρχίσει να αναφέρουν τις …αδιάκριτες αυτές φούσκες ώς πρόβλημα για τη δημόσια ζωή, που βλάπτει τον δημοκρατικό διάλογο. “Γιατί να αφήνουμε έναν ελάχιστο αριθμό εταιριών να ελέγχει την πληροφορία στην οποία έχουμε πρόσβαση μέσω Ιντερνετ” διερωτήθηκε o Sanjay Arora, ιδρυτής και CEO της Million Short, μιας παραμετροποιήσιμης μηχανής αναζήτησης και πρόσθεσε: “ο κόσμος χρειάζεται περισσότερες επιλογές σε search engines”.
Η δεύτερη πρόκληση για την πρωτοκαθεδρία της Google έχει να κάνει με τα περίφημα fake news, ένα από τα κοινωνικά θέματα, που συζητήθηκαν περισσότερο ανά τον πλανήτη στη διάρκεια του 2017. Κακόβουλες ομάδες, πολιτικοί εξτρεμιστές και hackers με …κακούς σκοπούς χρησιμοποίησαν τις μεγαλύτερες διαδικτυακές πλατφόρμες για να διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις, με στόχο, π.χ., να επηρεάσουν εκλογικά αποτελέσματα. Η Google θεωρήθηκε, εξαιτίας των αλγορίθμων της, ότι φέρει σημαντικό μέρος της ευθύνης για την εξάπλωση αυτών των “ειδήσεων”.
Η τρίτη πρόκληση σχετίζεται με την ασφάλεια των δεδομένων -και των προσωπικών δεδομένων. Η Google έχει επανειλημμένα κατηγορηθεί για τον τρόπο με τον οποίο εντοπίζει και αποθηκεύει πληροφορίες για τη συμπεριφορά των χρηστών on-line. Και δεν υπήρξε ποτέ ιδιαίτερα απολογητική για αυτές τις πρακτικές. Οπως έχει πει ο πρώην CEO της, Eric Schmidt, “αν έχεις κάτι που δεν θέλεις να το γνωρίζει κανένας, ίσως δεν έπρεπε να το κάνεις εξαρχής. Αν θέλεις πραγματικά τέτοιου είδους μυστικότητα, η πραγματικότητα είναι ότι οι μηχανές αναζήτησης -συμπεριλαμβανομένης της google- διακρατούν αυτή την πληροφορία (που τους δίνεις) για κάποιο χρονικό διάστημα”…
Εσείς; Τι λέτε; Κινδυνεύει η αυτοκρατορία της Google; Για να βγάλετε πιο ασφαλή συμπεράσματα, διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο ΕΔΩ
