Το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ πρόσφατα ενεργοποίησε μια σειρά από τηλε-εργαστήρια βιοτεχνολογίας, που επιτρέπουν σε σπουδαστές να κάνουν πειράματα από μακριά! Προς το παρόν έχουν αναπτυχθεί τρία τέτοια εργαστήρια, που φέρουν τον τίτλο Biotic Processing Units (BPUs). Στόχος είναι τα τρία εργαστήρια να χρησιμοποιηθούν σαν εργαλεία ικανά να κάνουν επαναληπτικές προσομοιώσεις των αντιδράσεων βιολογικής ύλης σε διάφορα ερεθίσματα και να παρουσιάζουν τις σχετικές μετρήσεις. Τα πιο φιλόδοξα από αυτά τα ρομποτικά εργαστήρια βιολογίας ελέγχονται από τους χρήστες μέσω της υπολογιστικής νέφους (cloud).
Διαδραστική βιοτεχνολογία
“Το σημείο στο οποίο βρίσκεται η βιοτεχνολογία σήμερα είναι πολύ παρόμοιο με αυτό στο οποίο βρισκόταν [πριν από λίγα χρόνια] η τεχνολογία της πληροφορικής” δήλωσε ο Ingmar Riedel-Kruse, επίκουρος καθηγητής βιο-μηχανικής στο Stanford και πρόσθεσε: “Τα βιολογικά εργαστήρια συνήθως στεγάζονται σε μεγάλα κτήρια και η τεχνολογία είναι δύσκολα προσβάσιμη αλλά εμείς το αλλάζουμε αυτό. Δίνουμε στους ανθρώπους τη δυνατότητα να αλληλεπιδράσουν με βιολογικά υλικά και να κάνουν πειράματα με τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούν τον υπολογιστή τους. Αυτό το αποκαλούμε διαδραστική βιοτεχνολογία”.
Ελέγχοντας ένα ρομποτικό βραχίονα μέσω smart phone
Χρησιμοποιώντας το έξυπνο κινητό τους, οι φοιτητές μπορούν -μέσω του βασισμένου στο cloud εργαστηρίου- να ζητήσουν από έναν ρομποτικό βραχίονα να δημιουργήσει ένα υπόστρωμα σε ένα τρυβλίο Petri και στη συνέχεια μια σειρά από scanners εντοπίζουν πώς διάφοροι οργανισμοί αντιδρούν στο υπόστρωμα αυτό, παρακολουθώντας και μετρώντας τις χημικές αντιδράσεις.
Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που το Stanford θέτει στη διάθεση των φοιτητών on-line εργαστήρια. Ήδη από το 1996 το Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του πανεπιστημίου είχε δημιουργήσει τα εργαστήρια “experiments in a shoebox”, γνωστά και ώς iLabs.
Και στο Johns Hopkins
Τηλε-εργαστήρια έχει δημιουργήσει και το Johns Hopkins, το οποίο όμως τα “παντρεύει” και με πιο παραδοσιακά μέσα. Έτσι, για το μάθημα με τίτλο “Online Masters of Electrical and Computer Engineering”, αποστέλλεται στους συμμετέχοντες και ειδικό kit εξοπλισμού.
Περιπτώσεις όπως οι παραπάνω δύο αναδεικνύουν την ανάγκη για περισσότερες εκπαιδευτικές εφαρμογές online. ‘Οπως είπε και ο Riedel-Kruse του Stanford, “το προφανές επόμενο βήμα για τα BPUs είναι η online εκπαίδευση σε μια κλίμακα που θα επιτρέπει τα πραγματικά πειράματα βιολογίας και θα δημιουργεί νέες ευκαιρίες για τον συνδυασμό μάθησης και έρευνας”.
Ο καθηγητής Hesselink, συνάδελφός του στο Stanford, από το τμήμα ηλεκτρολόγων μηχανικών, συμφωνεί κι επαυξάνει: “Αν κάποιος πρόκειται να πάρει πτυχίο μηχανικού ή άλλης επιστημονικής ειδικότητας online, πιστεύω ότι θα πρέπει να εκπληρώσει και κάποιες προϋποθέσεις που αφορούν δουλειά σε εργαστήρια”. Κατά τον ίδιο, τα online εργαστήρια, όπως τα iLabs και BPUs “θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο για να μοιραστούμε ακριβό και σύνθετο εργαστηριακό εξοπλισμό με το κοινό”.
Ίσως μάλιστα η δυνατότητα για τέτοια εργαστήρια Online να αυξήσει σημαντικά και τη δημοφιλία των μαθημάτων εξ αποστάσεως για την απόκτηση πτυχίων μηχανικού. Προς το παρόν, η πλειονότητα των online προγραμμάτων για μηχανικούς απευθύνεται σε άτομα που ήδη έχουν ένα πτυχίο, είναι επαγγελματίες και αποσκοπούν πλέον σε ένα master. Πολλά από αυτά τα πτυχία δεν απαιτούν εργαστήρια ακριβώς επειδή απευθύνονται σε άτομα που είναι ήδη επαγγελματίες. Με τα εργαστήρια Online, ωστόσο, η αγορά των online μαθημάτων θα μπορούσε κάλλιστα να επεκταθεί και στις προπτυχιακές σπουδές. Τι λέτε; Είναι εφικτό;
Διαβάστε ΕΔΩ το δημοσίευμα της Stanford News για τα τηλε-εργαστήρια και τη διαδραστική βιοτεχνολογία
Δείτε το ΒΙΝΤΕΟ για τα on-line εργαστήρια του Stanford
Πηγές πληροφοριών άρθρου: stanford news και engineering.com
