Η προσφυγική κρίση έχει ισχυρό αντίκτυπο στις πόλεις ήδη από το περασμένο καλοκαίρι. Παρόλα αυτά, οι πόλεις δεν έχουν θέση στο “τραπέζι“ των συζητήσεων που αφορούν τη διαμόρφωση πολιτικής για την προσφυγική κρίση. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει έκθεση του Δικτύου των Μεγάλων Ευρωπαϊκών Πόλεων “Eurocities”, που ανακοινώθηκε στις 4 Απριλίου στις Βρυξέλλες.
Σύμφωνα με την έκθεση του Eurocities, που βασίστηκε σε έρευνα σε 34 πόλεις 17 χωρών της ΕΕ και της Νορβηγίας, η προσφυγική κρίση αλλάζει τις ανάγκες των ευρωπαϊκών αστικών κέντρων σε ό,τι αφορά τη στέγαση, την εκπαίδευση, και την αγορά εργασίας. Για αυτό και οι πόλεις χρειάζονται πιο ενεργή πολιτική στήριξη -τόσο σε κοινοτικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο- και πιο άμεση πρόσβαση σε χρηματοδοτήσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου.
Αναγκαία η χρηματοδότηση σε τοπικό επίπεδο, χωρίς φίλτρα και εμπόδια
“Ο ρόλος των πόλεων ώς πρώτων σημείων άφιξης, ώς transit hubs και τελικών προορισμών, αναγνωρίζεται ευρέως από τους θεσμούς και τους εταίρους σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο” υπογραμμίζεται στην έκθεση, η οποία συνεχίζει: “Η χρηματοδότηση για την ενσωμάτωση και την ολοκλήρωση πρέπει να φτάσει στο τοπικό επίπεδο, χωρίς φίλτρα ή εμπόδια […] Οι πόλεις πρέπει να είναι σε θέση να προσδιορίζουν τις προτεραιότητές τους και τις ομάδες στόχους, καθώς γνωρίζουν ακριβώς τι χρειάζεται να γίνει σε όρους ενσωμάτωσης”. Συνιστά δε οι πόλεις να είναι κι αυτές απευθείας επιλέξιμες, μαζί με τις εθνικές κυβερνήσεις και τις ΜΚΟ, ως δικαιούχοι της έκτακτης οικονομικής βοήθειας της ΕΕ.
Πιέσεις διαφορετικών ταχυτήτων
Εξετάζοντας την επίπτωση στις μεγάλες πόλεις της ΕΕ, η έκθεση υπογραμμίζει ακόμη ότι η πίεση της πρόκλησης που δέχονται τα αστικά κέντρα διαφοροποιείται σημαντικά από περιοχή σε περιοχή. Ενδεικτικά αναφέρει το παράδειγμα του Βερολίνου, που έχει δεχτεί περίπου 69.000 αιτούντες άσυλο στην περίοδο Ιανουαρίου 2014-Δεκεμβρίου 2015.
Η έκθεση καταγράφει και μια σειρά από “εξειδικευμένες’ προκλήσεις για τις πόλεις, πέραν αυτών που αφορούν τη στέγαση των προσφύγων ή την αγορά εργασίας.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνει την ειδική φροντίδα για τους ασυνόδευτους ανηλίκους (με ιδιαίτερη έμφαση σε σουηδικές πόλεις, που έχουν δεχτεί τον μεγαλύτερο αριθμό), υπογραμμίζοντας ότι τέτοιες δαπάνες καλύπτονται ΕΕσυνήθως με ελάχιστη υποστήριξη από τις εθνικές ή περιφερειακές κυβερνήσεις.
Άλλοι τρέχουν, άλλοι στηρίζονται
Το Ελσίνκι, για παράδειγμα, παρότι χρειάστηκε να προσλάβει 100 άτομα για να διαχειριστεί επτά κέντρα προσφύγων, δεν είδε …ευρώ από την έκτακτη οικονομική βοήθεια των 8 εκατ., καθώς η κεντρική κυβέρνηση αποφάσισε να τα διαθέσει στις βόρειες φιλανδικές πόλεις, όπου υπάρχουν πολύ λιγότεροι πρόσφυγες. Έτσι, το δημοτικό συμβούλιο του Ελσίνκι χρειάστηκε να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη για να διαχειριστεί με ίδιους πόρους το κόστος τής υποδοχής των προσφύγων.
Πιο δημιουργικές και ευέλικτες από τις εθνικές κυβερνήσεις
Σύμφωνα με τον συντάκτη της έκθεσης, Thomas Jezequel, οι πόλεις είναι πιο πιθανό να ανταποκριθούν περισσότερα ευέλικτα και δημιουργικά στις προσφυγικές ροές, από ό,τι οι κεντρικές κυβερνήσεις. Κι αυτό γιατί έχουν τη σωστή δομή ώστε να δρουν γρήγορα, να συντονίζουν καλύτερα τους εθελοντές, να ενεργοποιούν την κοινωνία των πολιτών και να κινητοποιούν τις δωρεές. Εσείς τι γνώμη έχετε;
Άρθρο με πληροφορίες από τη βρετανική εφημερίδα “The Guardian”
Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο ΕΔΩ
Περισσότερα για το τι πραγματεύεται η έκθεση μπορείτε να δείτε ΕΔΩ
