Εκτός κι αν η Βρετανία βρει τον τρόπο να ανακαλέσει την απόφαση για αποχώρηση από την ΕΕ, οι μέρες του Λονδίνου ώς κυρίαρχης οικονομικής πρωτεύουσας του κόσμου, πάνω ακόμη και από τη Νέα Υόρκη, ίσως να είναι μετρημένες. Στο πλαίσιο ρεπορτάζ για τους “New York Times” ο James Stewart μίλησε με πολλά ανώτατα στελέχη μεγάλων χρηματοοικονομικών οργανισμών, που σήμερα εδρεύουν στο Λονδίνο.
Παρότι ουδείς εξ αυτών σκέφτεται μια άμεση μετακόμιση εκτός Βρετανίας, όλοι συμφώνησαν στο εξής: ότι τελικά θα αναγκαστούν να μετακινήσουν μεγάλο αριθμό των πιο ακριβοπληρωμένων στελεχών τους σε πόλεις που παραμένουν στην ΕΕ.
Σύμφωνα με έναν από τους ανθρώπους που μίλησαν στον Stewart, με τον όρο της διατήρησης της ανωνυμίας του, το ποσοστό των υψηλόβαθμων στελεχών της επιχείρησής του, που ενδέχεται να χρειαστεί να μετακομίσουν εκτός Λονδίνου κυμαίνεται μεταξύ 10% και 40%. Αν αντίστοιχα ποσοστά ισχύσουν για όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου, τότε δεκάδες χιλιάδες στελέχη πρώτης γραμμής, συν οι οικογένειές τους, θα φύγουν από το Λονδίνο. “Και έχετε κατά νου ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι εκατομμυριούχοι” παρατηρεί η πηγή του Stewart.
Με βάση τα όσα δήλωσαν οι συνεντευξιαζόμενοι, ο αρθρογράφος των “New York Times” έκανε μια λίστα πόλεων (τις οποίες βαθμολόγησε με άριστα το 60), οι οποίες εκτιμάται ότι θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν το Λονδίνο. Για να τις βαθμολογήσει έλαβε επίσης υπόψη παράγοντες όπως ο βαθμός χειρισμού της αγγλικής γλώσσας, το επίπεδο των σχολείων, η ποιότητα των εγκαταστάσεων γραφείων και των κατοικιών, τα εστιατόρια και οι πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Την υψηλότερη βαθμολογία συγκέντρωσε το Αμστερνταμ με 55 πόντους, για τους εξής λόγους: το 90% των Ολλανδών μιλάει αγγλικά, ενώ πολλοί από αυτούς τα μιλούν καλύτερα και απ’ τους ίδιους τους Αγγλους. Τα ολλανδικά σχολεία περιλαμβάνονται μεταξύ των καλύτερων στην Ευρώπη και υπάρχουν πολλά όπου διδάσκεται η αγγλική γλώσσα. Η αρχιτεκτονική, ο πολιτισμός, η κατοικία και τα αεροδρόμια είναι άψογα. Το πρόβλημα; Μετά την οικονομική κρίση, οι Ολλανδοί θεσμοθέτησαν την περικοπή των bonuses των εργαζόμενων στον τραπεζικό τομέα σε ποσό που δεν μπορεί να υπερβαίνει το 20% των ετήσιων αποδοχών τους. “Θέλω να μετακομίσω στο Αμστερνταμ, αλλά πιστεύω ότι δεν μας θέλουν εκεί” δήλωσε υψηλόβαθμο στέλεχος.
Την αμέσως υψηλότερη βαθμολογία έλαβαν κατά σειρά οι πόλεις Φρανκφούρτη (54), Βιέννη (51), Δουβλίνο (50), Παρίσι (43) και Λουξεμβούργο (40), αφήνοντας πολύ πιο πίσω τη Βαρσοβία (24), το Μιλάνο (24) και τη Βαρκελώνη (23).
Με βάση την ίδια έρευνα πάντως, το Λονδίνο παραμένει πρώτο με 58 βαθμούς. ‘Αν η έξοδος από την ΕΕ στοιχίσει στο Λονδίνο την κυριαρχία του, αυτή θα είναι μια τραγωδία που το ίδιο θα έχει προκαλέσει” συνόψισε τα ευρήματα ο Μark Yeandle, επικεφαλής συγγραφέας του δείκτη Global Financial Centers Index, που κατατάσσει τις πόλεις με βάση την ελκυστικότητά τους για τις επιχειρήσεις του χρηματοοικονομικού τομέα.
Άρθρο με πληροφορίες από τους New York Times
Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο και μάθετε το σκεπτικό της βαθμολογίας των υπόλοιπων πόλεων ΕΔΩ
