Την ανάγκη προστασίας των επαγγελματικών δικαιωμάτων των Αρχιτεκτόνων στην Ελλάδα, αλλά και την ανάγκη στήριξης της Πολιτείας από πλευράς πόρων και προσωπικού μετά από μια μακρά περίοδο κρίσης που οδήγησε σε υποστελέχωση, επισημαίνει ο Πρόεδρος του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ Καθηγητής Αναστάσιος Τέλλιος, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο Blog του ΤΕΕ/ΤΚΜ. Ο ίδιος πάντως, υπογραμμίζει και την υψηλή ποιότητα σπουδών που διασφαλίζεται, παρά τα προβλήματα.
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Πως αξιολογείτε την ποιότητα των Ελλήνων Αρχιτεκτόνων και πως την ποιότητα της επαγγελματικής αποκατάστασης που εξασφαλίζει η Αρχιτεκτονική στους Έλληνες Αρχιτέκτονες και στους αποφοίτους σας ;
Η ποιότητα των Ελλήνων Αρχιτεκτόνων είναι διαχρονικά πολύ υψηλή. Η επαφή με όλον τον πολιτισμό της περιοχής μας και το άνοιγμα στα διεθνή ρεύματα, είναι κατακτήσεις που οι ελληνικές σχολές έχουν διασφαλίσει εδώ και δεκαετίες.
Η επαγγελματική αποκατάσταση είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν περιορίζεται στην Ελλάδα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι Έλληνες Αρχιτέκτονες, είτε απόφοιτοι του δικού μας Τμήματος, είτε απόφοιτοι άλλων σχολών της χώρας, διαπρέπουν στον ακαδημαϊκό και επαγγελματικό στίβο, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Ειδικότερα το Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, έχει παραδοσιακά μια πιο κοσμοπολίτικη ματιά από άλλες σχολές. Έχει βλέμμα «στραμμένο» προς το έξω και λαμβάνει ενεργά μέρος στον διάλογο με τα διεθνή ρεύματα παγκοσμίως.
Ποια είναι τα σημαντικότερα ζητήματα που αντιμετωπίζει το Τμήμα σας όσον αφορά στη λειτουργία του και πόσο ανταγωνιστικές είναι οι σπουδές αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα σε σύγκριση με αντίστοιχα προγράμματα σπουδών στο εξωτερικό.
Το βασικό ζήτημα έχει να κάνει με την υποστήριξη από την Πολιτεία, τόσο σε πόρους όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό. Είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια -σίγουρα από την κρίση και μετά- το ζήτημα της υποστελέχωσης σε ακαδημαϊκό, διοικητικό και επιστημονικό προσωπικό. Αυτό είχε επίπτωση, απειλώντας την ποιότητα των σπουδών, την οποία όμως, το σύνολο του προσωπικού μας, συχνά με τεράστιο κόστος, προσπαθεί και καταφέρνει να διατηρεί σε υψηλό επίπεδο για τους νέους αρχιτέκτονες και αποφοίτους μας.
Οι σπουδές Αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα είναι επαρκείς και σε πολλές περιπτώσεις πληρέστερες από αντίστοιχα προγράμματα που μπορεί κάποιος να βρει στο εξωτερικό.
Στο δικό μας Τμήμα για παράδειγμα, το Δίπλωμα που παρέχεται είναι πενταετές με ενσωματωμένο masters, εξασφαλίζοντας πως οι απόφοιτοί μας θα έχουν συγκροτημένες γνώσεις αρχιτεκτονικής, αστικού σχεδιασμού, πολεοδομίας, ιστορίας της Αρχιτεκτονικής και της τέχνης, οικοδομικής, όπως επίσης των εικαστικών και παραστατικών τεχνών.
Οι σπουδές στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, συγκροτούν μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα αρχιτεκτονικής εκπαίδευσης, για την οποία, παρά τα προβλήματα είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι.
Πως μπορεί η συνεργασία με το ΤΕΕ/ΤΚΜ να βοηθήσει την προαγωγή της Αρχιτεκτονικής. Φέρνω ως παράδειγμα την ανάδειξη του πολύ μικρού ποσοστού τελικής εφαρμογής των αποτελεσμάτων αρχιτεκτονικών διαγωνισμών.
Το ΤΕΕ/ΤΚΜ αποτελεί ουσιαστικό αρωγό στην πορεία των αποφοίτων μας μετά το πανεπιστήμιο. Και συνδέει με επιτυχία τον ακαδημαϊκό με τον επαγγελματικό κόσμο και τους χώρους εργασίας των αποφοίτων μας. Υπάρχει ένα ζήτημα διαχρονικό, σχετικό με τα επαγγελματικά δικαιώματα των αρχιτεκτόνων Και είναι ένα πεδίο στο οποίο θα μπορούσε το ΤΕΕ/ΤΚΜ να συμβάλει ακόμα περισσότερο. Αναφέρομαι στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, στην οποία το επάγγελμα του αρχιτέκτονα και τα επαγγελματικά του δικαιώματα, τα ασκούν και μη αρχιτέκτονες. Είναι μια διαχρονική στρέβλωση, που κάποια στιγμή πρέπει να οδηγηθεί σε διευθέτηση.
Έχει έδαφος στην Ελλάδα η δημιουργικότητα του Αρχιτέκτονα να εκφραστεί, ή περιορίζεται -ενδεχομένως για δημοσιονομικούς λόγους- σε πιο κλασσικές νόρμες;
Όπως προανέφερα, οι σπουδές Αρχιτεκτονικής είναι μια δημιουργική πλατφόρμα που εξασφαλίζει τις προϋποθέσεις, ώστε οι απόφοιτοί μας, να μπορούν να ασχοληθούν με μια ευρύτατη γκάμα επαγγελματικών πεδίων. Αυτό φαίνεται από τα περιβάλλοντα στα οποία απασχολούνται διεθνώς και τα οποία δεν καλύπτουν μόνο τον κλάδο των κατασκευών, αλλά εκτείνονται και σε άλλες δημιουργικές «περιοχές».
Η δυνατότητα που αναπτύσσουν οι μελλοντικοί αρχικτέκτονες, να αντιμετωπίζουν πολυπαραγοντικά προβλήματα, οδηγεί και στη δυνατότητα να αντιμετωπίζουν πολύπλοκες επαγγελματικές προκλήσεις.
Στον ελλαδικό χώρο, ειδικότερα όσον αφορά στον κλάδο των κατασκευών, βλέπουμε ότι βρισκόμαστε σε μια φάση ανάπτυξης όχι μόνο ποσοτικής, αλλά και ποιοτικής, που δημιουργεί προσδοκίες για βελτιωμένα περιβάλλοντα έκφρασης της αρχιτεκτονικής και των αρχιτεκτόνων.
