Ο Τάμεσης είναι ένα από τα φυσικά στοιχεία που προσδιορίζουν την ταυτότητα του Λονδίνου. Είναι εύκολο να τον θεωρήσεις δεδομένο, αν υποθέσεις ότι η γη που τον περιβάλει παραμένει ασφαλής και …στεγνή. Αυτή είναι όμως μια υπόθεση που συχνά τίθεται υπό αμφισβήτηση. Αρκεί κάποιος να κοιτάξει τους πλημμυρικούς χάρτες της βρετανικής Περιβαλλοντικής Υπηρεσίας για να θυμηθεί την άδηλη καταστροφική ισχύ που ο ποταμός είναι σε θέση να απελευθερώσει ανά πάσα στιγμή.
Η εκτεταμένη αντιπλημμυρική άμυνα του Λονδίνου απέναντι στις πλημμύρες περιλαμβάνει φράγματα και στις δύο όχθες του ποταμού, όπως και το εντυπωσιακό μεγάλο φράγμα του Τάμεση. Το εν λόγω φράγμα, που ολοκληρώθηκε το 1982, προστατεύει την πόλη από παλιρροϊκά κύματα, όπως αυτά που τη χτύπησαν το 1928 και το 1953. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της Περιβαλλοντικής Υπηρεσίας, το φράγμα θα μπορεί να προστατεύει την πόλη μέχρι το 2080, παρά το γεγονός ότι σχεδιάστηκε για να έχει διάρκεια ζωής μόνο 50 ετών -αυτό βέβαια θα είναι εφικτό μόνο με ταυτόχρονη ενίσχυση των μικρότερων αμυντικών μέτρων κατά μήκος του Τάμεση.
Το Λονδίνο όμως δεν κινδυνεύει μόνο από την αύξηση της στάθμης του νερού της θάλασσας ή τα παλιρροϊκά κύματα. Η σφοδρότητα των βροχοπτώσεων, που αυξάνεται συνέχεια, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, δημιουργούν ένα …επιβαρυμένο μείγμα παραγόντων.
Τα παραδείγματα της Νέας Υόρκης και του Χο Τσι Μινχ
Δεν είναι όμως μόνο το Λονδίνο που …φοβάται το νερό. Στη Νέα Υόρκη έχει σχεδιαστεί 10ετές πρόγραμμα θωράκισης των ακτών μετά την “αφύπνιση” του Τυφώνα Σάντι -μεταξύ των μέτρων περιλαμβάνεται και η δημιουργία ενός παράκτιου πάρκου μήκους δέκα χιλιομέτρων. Παρότι προτάθηκε η δημιουργία φράγματος στο New York Harbor, η “σκληρή” μηχανική απορρίφθηκε από τους αρμόδιους και την κοινή γνώμη, με αποτέλεσμα να προκριθεί η λύση ενός ζωντανού θαλάσσιου μετώπου, που όμως θα είναι ικανό να προστατέψει την πόλη όταν το χρειάζεται.
Στην Ασία η πόλη Χο Τσι Μινχ, που αντιμετωπίζει μεγάλο κίνδυνο πλημμυρών από τον ποταμό Σαϊγκόν, αναζητά βέλτιστες πρακτικές προστασίας ολλανδικής έμπνευσης, όπως η αύξηση της δυναμικότητας αποθήκευσης νερού ή η δημιουργία πιο ανθεκτικών παράκτιων υποδομών.
Όσο όμως και να προετοιμαζόμαστε για μια καταστροφή, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος αυτή να είναι μεγαλύτερη από ό,τι φανταζόμαστε. Για αυτό και ίσως ήρθε η ώρα να αναπροσδιορίσουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το νερό και τη σχέση μας με αυτό.
Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να χτίζουμε ολοένα ψηλότερα τείχη για να κρατήσουμε το νερό έξω από τις πόλεις. Ίσως πρέπει να δούμε το νερό ώς ενεργητικό, που μπορεί να συνεισφέρει στη ζωντάνια της πόλης και την οικολογική της ταυτότητα. Μήπως ήρθε η ώρα να επαναφέρουμε το νερό στο προσκήνιο αντί να το θάβουμε κάτω από το έδαφος;
Η Κοπεγχάγη βλέπει το νερό με άλλο μάτι
Η συζήτηση αυτή είναι ακόμη ανοιχτή, αλλά η Κοπεγχάγη έχει αρχίσει να κάνει πράξη τη νέα σχέση με το νερό, μετά τις ισχυρότατες βροχοπτώσεις του 2011, που μέσα σε δύο ώρες βύθισαν ολόκληρες περιοχές της πόλης κάτω από το νερό, με αποτέλεσμα να συσσωρευτούν αιτήματα για ασφαλιστικές αποζημιώσεις ύψους άνω των 800 εκατ. ευρώ.
Οι λύσεις που επεξεργάζεται η πόλη είναι σχετικές με το γεγονός ότι οι ψηλότερες περιοχές δεν χρειάζονται προστασία από τις βροχοπτώσεις, ενώ οι χαμηλότερες έχουν ανάγκη από ισχυρά και ευέλικτα συστήματα αποχέτευσης. Επίσης εστιάζουν σε “πράσινες” και “μπλε” λύσεις σε ήδη υφιστάμενα πρότζεκτ. Πώς σας φαίνεται η νέα αντίληψη για τη συνύπαρξη με το νερό; Μήπως ήρθε η ώρα να εκφράσετε τη γνώμη σας στέλνοντας ένα επώνυμο άρθρο για τη στήλη “Γνώμες” του blog;
Άρθρο με πληροφορίες από το citymetric
Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο ΕΔΩ (αγγλική γλώσσα)
