Πριν από περίπου έναν μήνα η Βοστόνη “άναψε” το χριστουγεννιάτικο δέντρο της, φωταγωγώντας πανηγυρικά ένα ετήσιο επαναλαμβανόμενο δώρο από τους κατοίκους του Halifax στη Nova Scotia (επαρχία του Καναδά στις όχθες του Ατλαντικού). Το ιδιαίτερο αυτό δώρο ταξιδεύει κάθε χρόνο από τον Καναδά στις ΗΠΑ, εις μνήμην μιας χειρονομίας καλής θέλησης, που χρονολογείται ήδη από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέχρι και συγκινητικό θα το έλεγε κάποιος, αν φέτος ο ρεπόρτερ Brian MacQuarrie δεν αποκάλυπτε με ένα άρθρο του στη “Boston Globe”, ότι αυτό το “ευχαριστώ”, που φτάνει στο σήμερα έχοντας διανύσει δεκαετίες, είναι τελικά εξαιρετικά ακριβό.
Πέρυσι, το δέντρο καθεαυτό και οι εορτασμοί που συνόδεψαν τη φωταγώγησή του κόστισαν στην αυτοδιοίκηση πάνω από 180.000 δολάρια, σύμφωνα και με το CBC. Αυτή η πληροφορία πιθανώς εξόργισε πολλούς κατοίκους της Νέας Σκωτίας, οι οποίοι έβαλαν -ήθελαν δεν ήθελαν- το χέρι βαθιά στην τσέπη για να πληρώσουν για την καλλιέργεια του δέντρου, την κοπή του, τη μεταφορά του, τα αμέτρητα φωτάκια που το κάνουν να λάμπει, ακόμη και για την τηλεοπτική μετάδοση των εορτασμών και τη μετάβαση αξιωματούχων των τοπικών αρχών από το Χάλιφαξ στη Βοστόνη.
Το ακριβό για τους δωρητές αυτό δέντρο έρχεται να αποκαλύψει μια απρόσμενη σύνδεση μεταξύ των δυο πόλεων, που τις χωρίζουν μερικές εκατοντάδες μίλια, αλλά και εθνικά σύνορα. Η απόσταση αυτή θα έπρεπε να φαίνεται πολύ μεγαλύτερη το 1917. Ωστόσο, ένα καταστροφικό γεγονός στις 6 Δεκεμβρίου του συγκεκριμένου έτους έφερε τις δύο πόλεις πιο κοντά …για πάντα. Το πρωινό εκείνης της μέρας, δύο πλοία συγκρούστηκαν στο πολύβουο λιμάνι του Χάλιφαξ κι αυτό που ακολούθησε ήταν η τρίτη πιο θανατηφόρα έκρηξη όλων των εποχών -που σηματοδότησε και την πιο απίθανη χριστουγεννιάτικη παράδοση.
Παρότι ο Καναδάς δεν θα ένιωσε ποτέ στην επικράτειά του τους κραδασμούς του Πρώτου Παγκοσμίου, το Χάλιφαξ ήταν το λιμάνι στο οποίο σταματούσαν όλα τα πολεμικά πλοία για προμήθειες, πριν πάρουν τον δρόμο για την Ευρώπη. Ταυτόχρονα, ήταν λιμάνι-κλειδί για την επιστροφή στην πατρίδα των τραυματισμένων στρατιωτών. Το λιμάνι ήταν επίσης κατάμεστο από πλοία με επικίνδυνα φορτία, όπως ένα γαλλικό που κουβαλούσε TNT, καύσιμα και άλλες εκρηκτικές ουσίες. Οταν το πλοίο αυτό εμβολίστηκε κατά λάθος από ένα νορβηγικό, το αποτέλεσμα ήταν …εκρηκτικό και παράθυρα έσπασαν σε απόσταση 62 μιλίων. Εκείνη τη μέρα έχασαν τη ζωή τους σχεδόν 2000 άνθρωποι. Για να γίνουν τα πράγματα ακόμη χειρότερα, μια χιονοθύελλα ενέσκηψε ξαφνικά, σκεπάζοντας τα πάντα με χιόνι…
Κάποιοι όμως ήταν εκεί για τους τραυματίες, παρά τις αντιξοότητες… Οι άνθρωποι της Βοστώνης, που συγκέντρωσαν και έστειλαν χιλιάδες δολάρια και τρένα γεμάτα με γιατρούς και νοσοκόμες… Ως “ευχαριστώ” οι κάτοικοι του Χάλιφαξ έστειλαν στη Βοστώνη το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο το 1918. Η παράδοση αναβίωσε το 1971 και γρήγορα εξελίχτηκε σε έθιμο…
Θα μετριάσει τη συγκίνηση των Καναδών το κόστος του χριστουγεννιάτικου αυτού δώρου; Θα σβήσει άραγε το έθιμο; Ίσως η ιστορική ανάμνηση να είναι πιο δυνατή από την ανάγκη για οικονομία. Θα το δείξει η ιστορία…
Διαβάστε περισσότερα στο smithsonian magazine, ΕΔΩ
