Μέχρι πριν από λίγα χρόνια η κινεζική κυβέρνηση έβαζε τα δυνατά της για να προσελκύσει περισσότερους ανθρώπους από την ύπαιθρο στις αστικές περιοχές. Στην προσπάθεια αυτή επενδύθηκαν απίστευτες ποσότητες τσιμέντου (μεταξύ 2011 και 2013 η χώρα κατανάλωσε όσο τσιμέντο χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ καθόλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα). Και η Κίνα βρέθηκε με αρκετές ολοκαίνουργιες, εντυπωσιακές αλλά άδειες πόλεις, που γρήγορα απέκτησαν τον τίτλο των πόλεων φαντασμάτων (θυμηθείτε σχετικά άρθρα και δείτε φωτογραφίες ΕΔΩ και ΕΔΩ).
Πλέον η κινεζική κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να εισάγει νέα πολιτική για τα δικαιώματα γης και ιδιοκτησίας, σε μια προσπάθεια να δώσει ανάσα στους Κινέζους χωρικούς και να περιορίσει τις πιέσεις που δέχονται τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της εργώδους προσπάθειας αστικοποίησης. Παρατηρητές επισημαίνουν ότι πλέον ένας μεγάλος αριθμός κατοικιών στην ύπαιθρο έμειναν άδειες και αναξιοποίητες, όταν οι άνθρωποι τις εγκατέλειψαν -στην αρχή πολύ απρόθυμα- για τις πόλεις.
Πλέον, η κυβέρνηση χαλαρώνει τους ελέγχους στα δικαιώματα επί αγροτικής γης και κατοικιών που δεν χρησιμοποιούνται. Έτσι οι άνθρωποι αυτοί μπορούν πλέον να προσβλέπουν σε ένα “αντίδωρο”, για τη μετακόμισή τους στις πόλεις. Μπορούν να επιτρέψουν την ανάπτυξη σε ακίνητα που τους ανήκουν ή και να μισθώσουν τα σπίτια τους σε τρίτους. Κι αυτό διότι τα αστικά κέντρα μεγαλώνουν, ενώ η ποιότητα ζωής στις αγροτικές περιοχές δεν έχει βελτιωθεί, γεγονός που οδηγεί σε αυξανόμενα επίπεδα δυσαρέσκειας…
Περίπου το 59% των Κινέζων ζει πλέον σε αστικές περιοχές και η κυβέρνηση επιθυμεί να αυξήσει αυτό το ποσοστό. Η κινεζική γη χωρίζεται σε δύο διαφορετικές κατηγορίες ώς προς το καθεστώς αξιοποίησής της. Η κυβέρνηση έχει (κι επιτρέπει) δικαιώματα ιδιοκτησίας στην αστική γη, ενώ μέχρι σήμερα η ιδιοκτησία της γης στην ύπαιθρο είναι συλλογική και άρα δεν μπορεί να πουληθεί/αγοραστεί ελεύθερα.
Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο ΕΔΩ
