Η αναγέννηση των εσώτερων περιοχών (Inner-city) των μητροπόλεων ανά τον κόσμο αποτελεί μια παγκόσμια πρόκληση. Οι “εσώτερες πόλεις” στη Γαλλία έχουν σίγουρα τα προβλήματά τους, αλλά φαίνεται ότι η χώρα έχει ταυτόχρονα κατορθώσει να παρουσιάζει αξιοσημείωτες θετικές επιδόσεις σε μεγάλα πρότζεκτ αστικής αναγέννησης. Ως αστική αναγέννηση προσδιορίζεται η ολιστική προσέγγιση στην αναζωογόνηση περιοχών της πόλης που υπο-χρησιμοποιούνται αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα προκλήσεις όπως οι αυξανόμενες τιμές ακινήτων και ο λεγόμενος «εξευγενισμός» (gentrification), δηλαδή οι χωρικές και κοινωνικές διαδικασίες αναδιάρθρωσης υποβαθμισμένων περιοχών της πόλης, που ουσιαστικά εκτοπίζουν από τη θέση τους τους παλαιότερους και πιο αδύναμους οικονομικά και πολιτικά πληθυσμούς.Επιπλέον, αυτά τα πρότζεκτ συχνά δεν επιτυγχάνουν μια αίσθηση τόπου, τοπικής ταυτότητας.
Οι γαλλικές πόλεις παρουσιάζουν αρκετά μεγάλες πυκνότητες. Πχ, το Παρίσι έχει 10.000 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, όταν πχ, το Σίδνεϊ έχει 1.900. Η σχετικά υψηλή πυκνότητα, σε συνδυασμό με την καλή πρόσβαση σε δημόσια συγκοινωνία, αποτελούν παράγοντες που επιδρούν θετικά στην αναγέννηση, αλλά δεν είναι η μόνη εξήγηση για τ γαλλική επιτυχία σε αυτόν τον τομέα: από τη στιγμή που η Γαλλία ξεκίνησε τη διαδικασία αποκέντρωσης το 1982, οι τοπικές αρχές απέκτησαν μεγαλύτερη δύναμη ώς προς την εφαρμογή στρατηγικών σχεδιασμού. Την ίδια στιγμή βέβαια, η πολλαπλότητα των αστικών εταίρων ενίοτε κάνει τη λήψη αποφάσεων δύσκολη, αλλά φαίνεται ότι και το πρόβλημα αυτό λύνεται στην περίπτωση της Γαλλίας.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα καλής πρακτικής είναι οι εξής τρεις περιοχές: η Lyon Confluence, η Île de Nantes και η Paris Rive-Gauche. Και τα τρία πρότζεκτ έχουν ένα κοινό: τα “έτρεξε” και τα “τρέχει” μια και μόνο αναπτυξιακή εταιρεία, που χρηματοδοτείται από το γαλλική δημόσιο, κάτι που επιτρέπει την καθαρή ηγεσία τους, η οποία είναι απαραίτητη για έργα με 30ετή διάρκεια ζωής. Οι αναπτυξιακές εταιρείες, μέσω της εμπλοκής του δημοσίου, διασφαλίζουν ότι οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνονται και τελικά εφαρμόζονται, αντανακλούν τις προσδοκίες και τις φιλοδοξίες των τοπικών κοινωνιών. Η δε δημιουργία ζωνών αστικής ανάπτυξης (ZAC- Zone d’ Aménagement Concerté) ώς εργαλείο σχεδιασμού επιτρέπει την τροποποίηση των στόχων του πρότζεκτ καθώς αυτό εξελίσσεται.
Οι αναπτυξιακές εταιρίες έχουν την οικονομική δυνατότητα να πωλούν γη κάτω από τις τιμές αγοράς και να επιδοτούν την κατοικία για τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος.
Άρθρο με πληροφορίες από το theconversation.com
Δείτε αναλυτικά τα τρία παραδείγματα αστικής αναγέννησης ΕΔΩ
