H πολυσυζητημένη φυγή της ΤΙΤΑΝ από την Ελλάδα, τουλάχιστον σε ότι αφορά στην επιχειρηματική μακροοικονομική διαχείρισή της, δυστυχώς, δεν έχει βαρύτητα μόνο ως αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας κρίσης και της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια.
Πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα έχει ως …προμήνυμα της κρίσης που θα συνεχιστεί στον κατασκευαστικό κλάδο και στο οικονομικό περιβάλλον που προοιωνίζεται για τα επόμενα έτη. Η όποια αντιπαράθεση επί του γεγονότος, με όρους τρέχουσας επικαιρότητας, αδικεί τη σημασία της απόφασης της εταιρείας και περιορίζεται στο “δέντρο”, αντί να βλέπει ολόκληρο το “δάσος”.
Θα πρέπει να αναλογιστούμε, ότι μια υπεραιωνόβια εταιρεία σαν την ΤΙΤΑΝ (ιδρυθείσα το 1902), δεν προβαίνει σε δραματικές επιχειρηματικές μεταβολές αβασάνιστα και χωρίς προηγούμενη ενδελεχή μελέτη σκοπιμότητας.
Δύο είναι τα ασφαλή συμπεράσματα από την κίνησή της: 1ον) Οι εκτιμήσεις της για την κίνηση στον τομέα των κατασκευών στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, δεν είναι ενθαρρυντικές και δεν “συναντούν” τους επιχειρηματικούς της στόχους. 2ον) Οι προβλέψεις για το οικονομικό και τραπεζικό περιβάλλον “γεννούν” περαιτέρω ανασφάλεια και υπαγορεύουν “απόσταση” από το ελληνικό χρηματοοικονομικό σύστημα.
Λίγες μέρες αργότερα, σαν δικαίωση της ΤΙΤΑΝ, ήρθε και το αναλυτικό ρεπορτάζ διαφόρων μέσων, για τη “σύσταση” του ελληνικού υπερπλεονάσματος, που συνοδεύεται από δραματική μείωση των δημοσίων επενδύσεων, που θα συμβάλλει παράταση της κρίσης στον κατασκευαστικό κλάδο.
Αντιθέτως βλέπουμε πως ο τομέας της εξοικονόμησης ενέργειας και των ανακαινίσεων, βρίσκεται σε μια απαρχή άνθησης, λόγω και των σχετικών κινητροδοτήσεων που “τρέχουν”, με αποτέλεσμα να βλέπουμε σημαντικές επενδύσεις μεγάλων ομίλων, στον χώρο του αλουμινίου.
Εν κατακλείδι, η κίνηση της ΤΙΤΑΝ, εκπέμπει ένα έλλειμμα εμπιστοσύνης, όχι απλά στο παρόν, αλλά στο μέλλον του κατασκευαστικού κλάδου, που ήταν επί δεκαετίες ο βασικός πυλώνας της ανάπτυξης στην Ελλάδα, γεγονός που θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά, όχι μόνο την παρούσα κυβέρνηση, αλλά και τη νυν αντιπολίτευση, ΄όσον αφορά στην πειστικότητα των εξαγγελιών για την αναπτυξιακή προοπτική της ελληνικής οικονομίας.
