Σε μια συνέντευξη αντιπροσωπευτική του νέου “αέρα” προσδοκιών που γεννά η πρόσφατη εκλογή του ως Κοσμήτορα της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ, ο Μηχανολόγος Μηχανικός (PhD) κ. Κύρος Υάκινθος “ξεδιπλώνει” χωρίς περιστροφές τις απόψεις του για το παρόν και το μέλλον της τεχνικής παιδείας στην Ελλάδα, με επίκεντρο το ΑΠΘ, αλλά και σε συνάρτηση με τις προοπτικές της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής Μακεδονίας, όπου – όπως επισημαίνει- συντελείται ήδη ένα τεχνολογικό θαύμα. Απαντώντας στις ερωτήσεις του blog του ΤΕΕ/ΤΚΜ καταθέτει ξεκάθαρες απόψεις: για τη σχέση εκπαίδευσης και επαγγελματικών δικαιωμάτων, για την πραγματική διασύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και τα “ταμπού” του παρελθόντος που είναι καιρός να ξεπεραστούν, για την εκσυγχρονιστική δυναμική που ήδη έχει αναπτύξει η Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ τα προηγούμενα χρόνια. Και ως γνήσιος εκφραστής του χώρου της καινοτομίας, απευθυνόμενος κυρίως στις νεότερες γενιές συναδέλφων, τονίζει: “Ο Μηχανικός πρέπει να είναι οραματιστής. Να μπορεί να σχεδιάζει το τεχνολογικό μέλλον μιας δίκαιης και ηθικής κοινωνίας!”
ΕΡ.: Τι νέο κομίζει ο Κύρος Υάκινθος ως Κοσμήτορας στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ; Πως μπορεί να υποστηριχθεί μέσα από την παιδεία η διαχρονικά εκφρασμένη πεποίθησή σας για εισαγωγή μοντέρνων χαρακτηριστικών στον κλάδο των μηχανικών;
ΑΠ.: Επιμονή, συνέργειες, λόγο στη νέα γενιά και πλήρης πληροφόρηση όλων για όλα, είναι οι λέξεις – κλειδιά που θα χρησιμοποιούσα. Είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου να επιμένω μέχρι τέλους, για την υλοποίηση συνεργατικών δράσεων που θα αποφασίζουμε όλα τα μέλη της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ. Μέσα από τον διάλογο και την λεπτομερή πληροφόρηση, δίνοντας τον πρώτο λόγο στις νεότερες και στους νεότερους συναδέλφους μου. Δεν μου αρέσει το “one man show”. Προτιμώ να σχεδιάζω, να οργανώνω και να εκτελώ μέσα σε μια ομάδα. Και να βασίζομαι στους νέους ανθρώπους. Ό,τι κατάφερα μέχρι τώρα οφείλεται αποκλειστικά στο ότι είχα νέα παιδιά μαζί μου, απόφοιτους του Πολυτεχνείου μας, με τρελές ιδέες για τις οποίες πήραν το ρίσκο και τις υλοποίησαν. Σε ένα καλό περιβάλλον εργασίας που τους προσέφερα, στη βάση του «προχωρήστε και μην φοβόσαστε τίποτε!».
Έτσι και ως Κοσμήτορας, θα προσπαθήσω να οργανώσω ομάδες εργασίας στελεχωμένες από συναδέλφους και προσωπικό της Σχολής μας με φρέσκιες ιδέες και καμιά φορά, ακόμη και αντισυμβατικές ιδέες. Ο Μηχανικός διαχρονικά αλλά και στο μέλλον, είχε και θα έχει ισχυρό λόγο στην κοινωνία. Ο Μηχανικός πρέπει να είναι οραματιστής. Να μπορεί να σχεδιάζει το τεχνολογικό μέλλον μίας δίκαιης και ηθικής κοινωνίας. Να έχει πάντοτε μία ολιστική προσέγγιση, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνον μέσα από συνέργειες, στην εκπαίδευσή του και μετά στην παραγωγή. Και η ενίσχυση συνεργειών είναι ένα από τα μοντέρνα χαρακτηριστικά στον κλάδο των Μηχανικών.
ΕΡ.: Η καινοτομία και οι νέες τεχνολογίες είναι το πεδίο εξειδίκευσής σας. Πως βλέπετε την αναπτυξιακή στροφή που επιχειρείται -ιδιαίτερα στη Θεσσαλονίκη – στο συγκεκριμένο πεδίο και πως μπορεί να επηρεάσει την εκπαιδευτική διαδικασία;
ΑΠ.: Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στην Θεσσαλονίκη, αλλά και ευρύτερα στην Κεντρική Μακεδονία, είναι ένα τεχνολογικό θαύμα. Καμιά φορά μου δίδεται η αίσθηση ότι γινόμαστε σιγά – σιγά η Καλιφόρνια της Μεσογείου. Δεν «επιχειρείται μόνον», όπως αναφέρετε, αλλά υλοποιείται πλέον μία τεχνολογική ανάπτυξη, με εταιρείες, startup, spinoff, clusters, hubs, χωρίς να ξεχνάμε και τις επενδύσεις που γίνονται από τεχνολογικούς κολοσσούς στην πόλη μας.
Είναι πραγματικά πολύ όμορφο όταν βλέπω αποφοίτους της Σχολής μας να επιλέγονται από εταιρείες ή να ιδρύουν τις δικές τους εταιρείες. Να μένουν και να προσφέρουν στον τόπο τους, να το χαίρονται που κάνουν οικογένειες στον τόπο τους, με αξιοπρεπέστατες δουλειές, με στοιχεία που κάνουν πιο φωτεινό το μέλλον τους στην Ελλάδα. Και σαφώς η Σχολή αντιδρά θετικά, νιώθει την ένταση και τις ανάγκες σε μοντέρνα τεχνογνωσία, που πηγάζει από αυτή την τεχνολογική έκρηξη που βιώνουμε και φροντίζει να ανταπεξέρχεται με τους δύο κύκλους σπουδών σε ένα ενιαίο Δίπλωμα – Master. Με παράλληλο εκσυγχρονισμό των Προγραμμάτων Σπουδών της, κάτι που σας διαβεβαιώ ότι γίνεται, και μάλιστα με εξαιρετικές κριτικές από τους αποφοίτους μας αλλά και από τις εξωτερικές Ανεξάρτητες Επιτροπές Αξιολόγησης Προγραμμάτων Σπουδών όλων των Τμημάτων της Πολυτεχνικής του ΑΠΘ.
Εάν αφιερώσει κανείς χρόνο και διαβάσει τα Προγράμματα Σπουδών των 7 Τμημάτων της Πολυτεχνικής του ΑΠΘ θα δει τον εμπλουτισμό τους με μοντέρνα γνωστικά αντικείμενα τα οποία στοχεύουν στην καρδιά των νέων τεχνολογιών, ενώ μόνο απαρατήρητα δεν μένουν όλα τα επιτεύγματα που επινοούν, σχεδιάζουν και υλοποιούν συνάδελφοί μου, μαζί με φοιτήτριες, φοιτητές καθώς και ερευνήτριες και ερευνητές.
ΕΡ.: Πως μπορεί να υποστηριχθεί στην πράξη η διασύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας; Τι λείπει από τη «συνταγή» που ακολουθήθηκε ως τώρα;
ΑΠ.: Θεωρώ ότι μέχρι τώρα είχαμε κολλήσει σε στερεότυπα του παρελθόντος. Πεπαλαιωμένες ιδέες και ταμπού που κυριαρχούσαν για πολλά χρόνια από την Μεταπολίτευση και μετά. Δεν υπήρχε η τόλμη να ακολουθήσουμε ή να αντιγράψουμε στην τεχνολογική εκπαίδευση τα διεθνή παραδείγματα της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Εκεί όπου η διασύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας είναι αυτονόητη, χρόνια τώρα. Και παλαιότερα, όπου είχαν γίνει κάποιες προσπάθειες στην Ελλάδα, αμέσως στηλιτεύονταν ή απαξιώνονταν, σε ένα ανακλαστικό πνεύμα αντίδρασης.
Πιστεύω ότι το κλίμα αλλάζει. Και ξεκινώντας από εμάς, τους καθηγητές της Πολυτεχνικής Σχολής, διαβλέπω μία επιθυμία για συνεργασία με ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς, σε συνεργατικά έργα έρευνας και ανάπτυξης. Η νέα, πολλές φορές καινοτόμα γνώση που γεννιέται από αυτά τα συνεργατικά έργα, μεταφέρεται μετά στο μάθημα, στην τάξη, στο αμφιθέατρο. Γιατί να μην μπορεί η φοιτήτρια και ο φοιτητής να διδαχθεί ό,τι πιο μοντέρνο, σε τεχνολογικές ανάγκες και γνώσεις, υπάρχει «εκεί έξω», από τους καθηγητές, ως αποτέλεσμα μίας συνέργειας με την βιομηχανία και άλλους φορείς; Γιατί οι απόφοιτοί μας να μην έχουν όλα τα εφόδια της σύγχρονης γνώσης που δίνει λύσεις ή επινοεί νέες ιδέες για τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και της αγοράς, έτσι ώστε να έχουν προετοιμαστεί στις προκλήσεις που έρχονται; Και κάτι ακόμη: ακόμη και οι κλασικές βασικές γνώσεις των Μηχανικών, που αποτελούν τον πυλώνα των σπουδών τους, όπως τα Μαθηματικά, η Φυσική, η Μηχανική του Στερεού και του Ρευστού, τα Πεδία, η Δυναμική, διδάσκονται πολύ πιο όμορφα όταν λέμε στα παιδιά, με χρήση παραδειγμάτων από τις σύγχρονες τεχνολογικές εφαρμογές στα πρώτα τους έτη σπουδών ακόμη, πώς αυτά αποτελούν την βάση και πώς συνεισφέρουν ουσιαστικά στο να φτάσουν μετά να σχεδιάζουν και να υλοποιούν ως Μηχανικοί, σύγχρονα τεχνολογικά επιτεύγματα.
Τι έλειπε μέχρι τώρα; Η τόλμη να πάμε ένα βήμα μπροστά και να κάτσουμε στο ίδιο τραπέζι, η Σχολή μας και όλοι οι φορείς της αγοράς εργασίας, για να σχεδιάσουμε μαζί τις επόμενες γενιές Μηχανικών. Χωρίς όμως να ξεχνάμε την κοινωνική και κυρίως, την ηθική διάσταση που πρέπει να έχουν ως οδηγό στη ζωή τους.
ΕΡ.: Η Παιδεία, αλλά και ειδικότερα η Τεχνική Παιδεία, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, αποτέλεσε πεδίο εντόνων αντιπαραθέσεων και διεργασιών, όσον αφορά άλλοτε συγχωνεύσεις ή συστάσεις νέων Τμημάτων και άλλοτε το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και των κολλεγίων. Υπάρχει χρυσή τομή σε όλα αυτά; Είναι θέμα χρυσής τομής η απάντηση;
ΑΠ.: Η Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ αλλά και η Σύγκλητος του ΑΠΘ έχει εκφράσει την ξεκάθαρη άποψή της σε θέματα που αφορούν στην ανωτατοποίηση Ιδρυμάτων ή στην σύσταση νέων Τμημάτων. Η προσθήκη της λέξης «Μηχανικός», στον τίτλο ενός Τμήματος, είναι τιμή αλλά, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Θέλει πολλή δουλειά, τεκμηριωμένη μελέτη και στόχευση στην ουσία, που είναι τα Προγράμματα Σπουδών, το προσωπικό και οι υποδομές. Και μετά φυσικά έπεται η αξιολόγηση.
Δεν μου αρέσουν οι «χρυσές τομές» σε τέτοια θέματα. Ξεκάθαρα, είμαι αντίθετος σε οποιαδήποτε τέτοια κίνηση που εμπλέκει επιπλέον και τα κολλέγια. Και όλο αυτό είναι άδικο για εκείνα τα παιδιά που μόχθησαν για να εισαχθούν στις Πολυτεχνικές Σχολές μας. Θα κάνω ό,τι μπορώ, με την βοήθεια των συναδέλφων μου από τις Πολυτεχνικές Σχολές, ώστε να διασφαλίσουμε τα επαγγελματικά δικαιώματα των Μηχανικών μας, όπως αποφοιτούν χρόνια τώρα από τις Πολυτεχνικές Σχολές. Σχολές που έχουν εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό, κατάλληλες υποδομές, παρέχουν Master και είναι 5ετούς φοίτησης. Αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ και για να διασφαλίζεται η ύπαρξη όλων αυτών των στελεχών, αποφοίτων της τεχνικής εκπαίδευσης, που είναι απολύτως αναγκαία στην παραγωγή και την βιομηχανία.
ΕΡ.: Ποια είναι η δική σας οπτική σχετικά με τις δυνατότητες συνεργασίας μεταξύ Πολυτεχνικής Σχολής και ΤΕΕ/ΤΚΜ;
ΑΠ.: Πάντοτε το ΤΕΕ/ΤΚΜ το έβλεπα ως το «σπίτι του Μηχανικού» στην Κεντρική Μακεδονία. Από τις εποχές του κτιρίου επί της Ζεύξιδος. Ως Κοσμήτορας, θέλω να ενισχύσω, να προβάλω και να αναδείξω ακόμη περισσότερο την σημασία του ΤΕΕ/ΤΚΜ στις φοιτήτριες και τους φοιτητές μας, από την πρώτη ημέρα των σπουδών τους στο Πολυτεχνείο. Αλλά θέλω και το ΤΕΕ/ΤΚΜ να έρθει πιο κοντά στο Πολυτεχνείο και να το στηρίξει σε κάθε δράση του.
Το σίγουρο είναι ότι θα έρθω άμεσα σε επαφή με την Διοίκηση του ΤΕΕ/ΤΚΜ αλλά και τους εκπροσώπους των Συλλόγων για να χαράξουμε μαζί, ΤΕΕ/ΤΚΜ και Πολυτεχνική Σχολή ΑΠΘ, μία τροχιά που θα διασφαλίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων μας και θα εξασφαλίζει την διαρκή αλληλοενημέρωση σε σύγχρονα τεχνολογικά θέματα.
Μαζί θα αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες της παραγωγής και θα έχουμε ενεργό ρόλο στην στήριξη των αποφοίτων μας Μηχανικών, από την επόμενη κιόλας μέρα της αποφοίτησής τους. Όχι μόνον για να εγγράφονται στο ΤΕΕ και στους Συλλόγους, αλλά και για να τους εκπαιδεύουμε διά βίου και για να τους βρίσκουμε δουλειές με ένα πνεύμα αξιοκρατίας και προσφοράς στην κοινωνία μας. Μηχανικοί είμαστε, μπορούμε να βρούμε τον τρόπο!