Στη διάρκεια του τελευταίου αιώνα, μια γραμματοσειρά κυριαρχεί στην οπτική ‘καθομιλουμένη’ του Λονδίνου: τα “Johnston”, η γραμματοσειρά που σχεδίασε ο Βρετανο-ουρουγουανός καλλιγράφος και designer Edward Johnston. Η εν λόγω γραμματοσειρά χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1916 σε επιγραφές του λαβυρινθώδους μετρό της πόλης του Λονδίνου και με λίγες τροποποιήσεις παραμένει οπτικά αναλλοίωτη. Η μακροβιότητα των Johnston οφείλεται, λένε οι αναλυτές, στο πόσο μπροστά ήταν από την εποχή τους όταν δημιουργήθηκαν το 1913, κατόπιν παραγγελίας του Μετρό του Λονδίνου, το οποίο τότε ήταν το μεγαλύτερο δίκτυο του είδους παγκοσμίως.
Ο Johnston ήταν αποφασισμένος να ταράξει τα νερά με τη νέα γραμματοσειρά του. Έτσι σε μια εποχή που παντού κυριαρχούσαν οι καμπύλες και οι καλλιγραφίες τύπου art nouveau, ο ίδιος κινήθηκε στην αντίθετη κατεύθυνση, χρησιμοποιώντας την πιο μινιμάλ εκδοχή των γ ραμμάτων (για κάποιους αυτή του η κίνηση ήταν σχεδόν προσβλητική)
Ενδεικτικό της σημασίας της εν λόγω γραμματοσειράς ήταν το γεγονός ότι όταν η Αρχή Μεταφορών του Λονδίνου ζήτησε από τη Nadine Chahine, type director της Monotype, να “φρεσκάρει” τα Johnston για τα 100ά τους γενέθλια, η εταιρεία παρομοίωσε αυτή την εργασία με φρεσκάρισμα της …Mona Lisa.
Παρότι η συμβίωση του Λονδίνου με τα Johnston είναι η παλαιότερη καταγεγραμμένη, οι δεσμοί μεταξύ πόλεων και γραμματοσειρών είναι πολύ περισσότεροι.
Για παράδειγμα η Νέα Υόρκη είναι ταυτισμένη με τα Helvetica, τα οποία έγιναν η επίσημη γραμματοσειρά της ΝΥCTA (New York City Transit Authority) το 1989. Το Μετρό των Παρισίων μπορεί να έχει ταυτιστεί με τα Art Nouveau, εμφανή πάνω σε πολλές από τις παλαιότερες στάσεις των συρμών, αλλά μόνο μετά το 1971 υιοθετήθηκε μια ενιαία γραμματοσειρά, τα Métro…
Άρθρο με πληροφορίες από τον Economist
Μάθετε περισσότερα για την …ερωτική σχέση πόλεων και γραμματοσειρών ΕΔΩ
