Γράφει ο Σίμος Μηνόπουλος (Msc, Διπλωματούχος Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, Ανώτερο στέλεχος πολυεθνικής Εταιρείας, Μέλος Μ.Ε. Ανταγωνιστικότητας-Επιχειρηματικότητας-Καινοτομίας του ΤΕΕ/ΤΚΜ.)
Έχουμε ήδη φτάσει στα μέσα του 2022. Έχουν περάσει 12 χρόνια από την εισαγωγή της χώρας μας στα μνημόνια και αισίως είμαστε στο 3ο χρόνο της πανδημίας του κορωνοϊού. Το Ελληνικό επιχειρηματικό περιβάλλον προσπαθεί αλλά ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει τον προσανατολισμό και τις προοπτικές του παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες αρκετών επιχειρηματιών και πολιτικών προσώπων.
Εάν θελήσουμε να κάνουμε μια μακροσκοπική αποτίμηση της κατάστασης την τελευταία 12ετεία θα λέγαμε ότι οι προκλήσεις διαδέχονται η μία την άλλη με αστραπιαίο ρυθμό. Με το πέρας της οικονομικής κρίσης, περάσαμε στην κρίση της πανδημίας, και στη συνέχεια στο πόλεμο στην Ανατολική Ευρώπη με αποτέλεσμα : α) τον υψηλό πληθωρισμό, β) τα προβλήματα στα logistics και σε όλο το φάσμα της εφοδιαστικής αλυσίδας και την γ) ενεργειακή αβεβαιότητα που μοιραία φαίνεται ότι θα μας επηρεάσει τουλάχιστον για το χειμώνα του 2022-2023.
Τα τελευταία χρόνια δόθηκαν στην οικονομία επιδοτήσεις και χαμηλότοκα δάνεια με έμφαση σε οικονομικές ενίσχυσης αδύνατων ομάδων και σε μικρότερο βαθμό για την ουσιαστική διαχρονική ανάπτυξη. Παράλληλα, δεν πρέπει να παραβλέπουμε την ουσιαστική προσπάθεια για τη δημιουργία κινήτρων για την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. ‘Όμως τα αποτελέσματα δεν φαίνεται να αλλάζουν τη ροή της αγοράς.
Η πραγματικότητα είναι ότι το περιβάλλον είναι εκρηκτικό και δυναμικά ευμετάβλητο. Η αύξηση του κόστους λειτουργίας σε συνδυασμό με την επερχόμενη ενεργειακή κρίση και τη γεωπολιτική αβεβαιότητα δημιουργούν ένα μίγμα που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε νέα ύφεση, ίσως χειρότερη από αυτή που ζήσαμε το 2010, αφού και η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζει δυσεπίλυτες προκλήσεις για να μας παρασταθεί.
Στη δική μου οπτική, μοναδική διέξοδος είναι η καινοτομία και η ουσιαστική αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας. Στην Ελλάδα του 2022 οι μηχανικοί μας αν και θεωρούνται άρτια τεχνικά καταρτισμένοι ασχολούνται στην πλειοψηφία τους με ενεργειακά πιστοποιητικά και ταυτότητες κτιρίων αντί με ουσιαστικά αναπτυξιακά έργα μη δίνοντας την απαιτούμενη έμφαση σε επιχειρηματικές και ψηφιακές δεξιότητες που είναι απαραίτητες στη σημερινή αγορά εργασίας για την υλοποίησή τους.
Το ΤΕΕ καλείται να παίξει ουσιαστικό ρόλο αξιοποιώντας αφενός το θεσμικό του ρόλο σα σύμβουλος της κυβέρνησης επί τεχνικών θεμάτων, δίνοντας προτάσεις «επιβίωσης» για την ανταγωνιστικότητα των μηχανικών αναφορικά με:
α) Ενεργειακά έργα.
β) Ψηφιακά έργα για την ουσιαστική προσαρμογή στη νέα εποχή της τεχνολογίας.
γ) Λύσεις logistics και μεταφορών
δ) Σύγχρονα Έργα υποδομών με αναπτυξιακό, επιχειρηματικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό αποτύπωμα.
Όχι μόνο από την πλευρά της μελέτης-κατασκευής αλλά και μέσω ολοκληρωμένης παροχής υπηρεσιών συμβουλευτικής υποστήριξης και ανάπτυξης επιχειρήσεων τεχνολογίας, καινοτομίας, παραγωγής με υπόβαθρο το τεχνικό αντικείμενο
Τα κονδύλια και τα εργαλεία υπάρχουν (ΕΣΠΑ, ΕΛΛΑΔΑ 2.0, Αναπτυξιακός Νόμος ΠΔΕ, funds, κ.λ.π.). Αρκεί το ΤΕΕ να αφουγκραστεί τις εξελίξεις και να προχωρήσει έγκαιρα και αυτό στις απαιτούμενες οργανωτικές και επιχειρησιακές του αλλαγές για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της αγοράς εργασίας και εξέλιξης του κλάδου των μηχανικών.
Το μοντέλο που θέλει τους μηχανικούς να ασχολούνται κατά βάσει με κτιριακά έργα τείνει να εξαφανιστεί στις αναπτυγμένες χώρες και έχουμε χρέος και ευθύνη να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις των καιρών.
Οι εποχές που διανύουμε είναι δύσκολες, πολλοί αναρωτιούνται ακόμα και για τη βιωσιμότητα της ΕΕ και πρέπει να σταθούμε αντάξιοι των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε και γιατί όχι να αντιστρέψουμε τα προβλήματα σε ευκαιρίες για την ανάδειξη της Ελλάδας σε Ευρωπαϊκή δύναμη με πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ας κινητοποιήσουμε τις δυνάμεις που έχουμε στο επιστημονικό δυναμικό της χώρας δυναμικά σε ένα μονόδρομο της ανάπτυξης αντί της διαχείρισης της υφιστάμενης κατάστασης που νομοτελειακά θα μας πάει σε ένα νέο 2010.
Ζητείται ελπίς!
