Μέχρι το 2050, το 66% των ανθρώπων στον πλανήτη θα ζει σε πόλεις, σύμφωνα τουλάχιστον με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ. Η τάση αυτή θα είναι ισχυρότερη στην Αφρική και την Ασία, όπου ήδη καταγράφεται μια άνευ προηγουμένου μετανάστευση από την ύπαιθρο προς τις αστικές περιοχές.
Αν τη διαχειριστούμε σωστά, λένε κάποιοι, η αστικοποίηση και η διαβίωση στις πόλεις μπορούν να έχουν πολλά οφέλη: επιτρέπουν στις οικονομίες να γίνουν κλίμακας και στους ανθρώπους να δικτυωθούν, ενώ μειώνουν τις ανάγκες μετακινήσεων, καθώς η εργασία βρίσκεται εγγύτερα στην κατοικία.
Επιπρόσθετα, η εγγύτητα και η διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων που ζουν στην ίδια πόλη μπορεί να αποτελέσει τη σπίθα για να ανάψει η καινοτομία και να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Μπορεί επίσης να αυξήσει την κοινωνική συνοχή και αποδοχή και να δημιουργήσει προϋποθέσεις για συμμετοχή περισσότερων ανθρώπων στην κοινωνία των πολιτών.
Ηδη σήμερα, οι δεσμοί μεταξύ των πόλεων οικοδομούν τη σπονδυλική στήλη του παγκόσμιου εμπορίου και τα αστικά κέντρα αποδίδουν πλειοψηφικό ποσοστό του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Από την άλλη όμως, αν διαχειριστούμε λανθασμένα την αστικοποίηση, οι πόλεις -μαζί με τους κατοίκους τους- μπορεί να πνιγούν υπό το βάρος της μόλυνσης, της κυκλοφοριακής συμφόρησης, των παραγκουπόλεων και της αστικής φτώχειας.
Το παγκόσμιο συμβούλιο του World Economic Forum για το Μέλλον των Πόλεων κατέγραψε μια λίστα με 10 κορυφαίες αστικές καινοτομίες από όλον τον κόσμο, οι οποίες αποτελούν βέλτιστες πρακτικές. Μέσα από αυτές τις δέκα best practices, οι εξής τέσσερις βασικές αρχές αναδύονται ξανά και ξανά:
*Απελευθερώνοντας την αχρησιμοποίητη χωρητικότητα: πολλές από αυτές τις καινοτομίες αξιοποιούν ευφυώς τις υφιστάμενους -αλλά όχι επαρκώς χρησιμοποιημένους- πόρους.
*”Λειαίνοντας” τις αιχμές: είτε αυτή αφορά τον ηλεκτρισμό και την ύδρευση, είτε το οδικό δίκτυο και τις δημόσιες μεταφορές, πάνω από το 20% της χωρητικότητας των δικτύων στις πόλεις μένει αδρανές για μεγάλο διάστημα του 24ώρου και κατακλύζεται στις ώρες αιχμής. Αν αυτές οι ώρες αιχμής μειωθούν, είτε με τεχνολογικές λύσεις διαχείρισης ζήτησης είτε με καινοτόμες πρακτικές και δομές τιμολόγησης, τότε η πίεση επί των οικονομικών και φυσικών πόρων είναι δυνατόν να μειωθεί σημαντικά.
*Ποντάροντας στις υποδομές μικρής κλίμακας: Οι πόλεις πάντα θα χρειάζονται τις υποδομές μεγάλης κλίμακας, αλά κάποιες φορές η υποδομή μικρής κλίμακας μπορεί να δώσει …μεγάλες λύσεις, είτε αυτή αφορά ποδηλατόδρομους είτε διαμοιρασμό ποδηλάτων είτε φύτευση δέντρων για την προσαρμογή στις απαιτήσεις της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής.
*Επενδύοντας στην ανθρωποκεντρική καινοτομία: Ο καλύτερος τρόπος για να βελτιώσεις μια πόλη είναι να κινητοποιήσεις τους πολίτες της. Από τους έξυπνους φωτεινούς σηματοδότες μέχρι τον φόρο επί των απορριμμάτων, όλα βοηθούν ώστε ο πολίτης να διαμορφώσει τη σωστή στάση ζωής και καθημερινότητας. Ολες οι καινοτομίες πρέπει να έχουν ώς επίκεντρο τον πολίτη, να βασίζονται στις αρχές του οικουμενικού design και να μπορούν να τις χρησιμοποιήσουν εύκολα πολίτες κάθε ηλικίας και δεξιότητας/δυνατότητας.
Άρθρο με πληροφορίες από το greenbiz.com
Διαβάστε το πρωτότυπο άρθρο ΕΔΩ
