του Χάρη Μπεκιάρη* Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος είναι η πιο γνωστή κινητοποίηση για πραγματοποίηση δράσεων ενημέρωσης και αφύπνισης της περιβαλλοντικής συνείδησης των πολιτών κάθε ηλικίας από Σωματεία, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και άλλους φορείς. Ειδικά το περιβάλλον, πλην της Παγκόσμιας Ημέρας του στις 5 Ιουνίου, κινητοποιεί τους πολίτες και με άλλες θεσμοθετημένες διαδικασίες, όπως η «Ώρα

του Παντελή Βογιατζή Μεταξύ των μελλοντικών έργων που αναμένονται να υλοποιηθούν ή να μπούν σε τροχιά υλοποίησης τα επόμενα χρόνια συμπεριλαμβάνονται τα σχετιζόμενα με την ενέργεια (έργα ΑΠΕ, εκμετάλλευσης πετρελαίου και φυσικού αερίου), τις εκτεταμένες αναπλάσεις χώρων (έργα αποσυμφόρησης των αστικών ιστών) και τις σιδηροδρομικές υποδομές (αποκεντρωμένα και αστικά σιδηροδρομικά έργα). Με γνώμονα το γεγονός

του Κ.Λ. Κατσιφαράκη Το πόσιμο νερό είναι ένα αναντικατάστατο προϊόν που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως πολύτιμο, ανεξαρτήτως της τιμής του. Η τροφοδοσία των αστικών κέντρων γίνεται συχνά από μεγάλες αποστάσεις και από διαφορετικές υδρολογικές λεκάνες (της Θεσσαλονίκης, για παράδειγμα, από τον Αλιάκμονα και την Αραβησσό). Επιπλέον, η επεξεργασία του φυσικού νερού, επιφανειακού αλλά και

του Ιωάννη Κ. Τσιτσόπουλου* Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει τους Έλληνες πολιτικούς να βρίσκονται σε μόνιμο διαζύγιο με την αλήθεια. Την έχουν ανάγκη για προεκλογικές ρητορείες και εσωκομματικές ομιλίες όμως όταν κυβερνούν, τη θεωρούν τουλάχιστον ενοχλητική. Το διαπιστώνουμε κατ΄ κόρον όταν πρόκειται για τα κονδύλια της ΕΕ, όπου το κάθε κόμμα θεωρεί ότι είναι δικά του

του Σωτήρη Μυλωνα* Το έτος 2017 έχει ανακηρυχθεί ως παγκόσμιο έτος αειφόρου τουρισμού από τον παγκόσμιο οργανισμό τουρισμού (ΠΟΤ). Η περιβαλλοντική προστασία, η ανάδειξη της τοπικής κοινωνίας, η προστασία του ανθρωπίνου κεφαλαίου και η οικονομική ευημερία αποτελούν τους βασικές άξονες της αειφορίας και μέρος κάθε επιχειρηματικής αειφορικής στρατηγικής. Για την Ελλάδα η εφαρμογή των πρακτικών

του Γρηγόρη Πενέλη* Για να προλάβω το κράξιμο ξεκινώ διευκρινίζοντας ότι, όπου μηχανιλίκι βάλτε αυτό, που στο χωριό μου, λέμε engineering :-).  Άρα ο τίτλος σε άπταιστα greeklish θα μπορούσε να είναι «Εξαγωγή Μηχανικών Vs Eξαγωγή Εngineering”, αλλά δεν μου αρέσουν τα greeklish… Όλοι έχουμε φίλους και γνωστούς συναδέλφους που έφυγαν και εργάζονται στο εξωτερικό

του Τάκη Δούμα* Τον περασμένο Ιούνιο στο αναπτυξιακό συνέδριο του ΤΕΕ ΚΜ  παρουσίασα μια εισήγηση που αφορούσε 2 σημαντικές επενδυτικές προσπάθειες στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας. Επενδύσεις με στόχευση στην τουριστική ανάπτυξη και στον τομέα της παραθεριστικής κατοικίας. Για τα δεδομένα της περιοχής και σε συνάρτηση με τη δυσμενή οικονομική κατάσταση που συνεχίζει να δυσχεραίνει τα

του Ιωάννη Κ. Τσιτσόπουλου* Η σύνδεση της αγοράς εργασίας και των αναγκαίων δεξιοτήτων που αυτή απαιτεί με την εκπαίδευση  των Μηχανικών στα Πολυτεχνεία αποτελούσε πάντα ένα πεδίο «σύγκρουσης» μεταξύ της πανεπιστημιακής κοινότητας και των παραγωγικών φορέων  συμπεριλαμβανομένου και του τεχνικού κόσμου της χώρας. Στο μεταπολιτευτικό οικονομικό μας μοντέλο, η κατάρτιση και εκπαίδευση των μηχανικών από

της Κυριακής Πετρίδου, Αρχιτέκτονα MSc Ένας από τους πλέον επιτυχημένους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας συνεχίζει και φέτος την πορεία του, με την Πάφο της Κύπρου και το Ώρχους (Aarhus) της Δανίας να παραλαμβάνουν τη σκυτάλη για το 2017. Ο θεσμός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης καθιερώθηκε το 1985 με πρώτη την

του Αλέξιου Βανδώρου* Όταν μου ζητήθηκε να γράψω ένα σύντομο άρθρο για  το πώς διαχειρίζεται η Θεσσαλονίκη την αρχιτεκτονική της κληρονομιά σε ό,τι αφορά τους ξένους τουρίστες μου ήρθαν στο μυαλό δύο διαφορετικές καταστάσεις. Η πρώτη είναι μία διαδικτυακή εκπομπή με τίτλο ” Η αισθητική της πόλης που ζω” όπου τότε αυθόρμητα είχα πει ότι